Aşkın en saf hâli Leylim LeylimHerkese merhaba Leylim Leylim kitabını uzun bir zaman önce edinmiştim. Ancak şimdi okuyup bitirebildim. Bir yanım neden daha önce okumadım der gibi, diğer yanım keşke okumasaydım ya da keşke hiç bitmeseydi der gibi.
Aşkın en saf, en temiz, en berrak halini resmen iliklerinize kadar hissedeceğiniz mektuplar yazmış Ahmed Arif tanrılaştırıp taptığı Leylasina. Ah Leyla ah, zalım Leyla. Okurken çoğu zaman Leyla ya kızdım, Ahmed için üzüldüm. Ama olsun, Leyla'yı böyle seven bu kadar ağır ve yoğun duygularla Ahmed Arif kizamamişsa Leylasina, bizim kızmamız saygısızlık olur herhalde. Biz üzülürüz Ahmed Arif'e ama kendisi üzülmedi hiç, çünkü o Leyla'nin hasretini, ve acılarını bile çok sevdi. Leyla'ya dair her şeyi taparcasına sevdi. Çünkü Leylasi onun Tanrısıydı. Kendisini de hep Leyla' nin kulu olarak gördü. Ömrü boyunca aşık olmamış, aşkı yaşamamış, aşkın ne olduğunu bile bilmeyen birine bile bu duyguyu hissettiren eşsiz mektuplar. Okuyunca telefonu bırakıp mektuplaşmak geldi içimden.
Seviyorsam, sen olduğun içindir. utanıyorsam, senden utanabilirim ancak. yiğitsem, seninle yiğit olunur elbet. korkuyorsam, sensizliğin korkusudur bu."
"SENİ TANRI GİBİ DEGİL, TANRI KAVRAMINI LEYLA GİBİ SEVİYORUM" ( lafa bak beee! )
"sevdâmı, yaşama haysiyetimi savunmanın adı alınganlık oluyor."
"hiç yenilmeyeceğiz, takmayacağız. sığırlara, kurbağa beyinli salon heriflerine, namussuza, yaşamayana, kahpe yalana -sen istersen o da- tükürüp geçeceğiz."
gibi tarifsiz hallerinin dışında,
“yoksa başkaları bana ulaşamaz ki aşağılatsınlar ya da yüceltsinler.”
Alıntıları ile kimi yerde Ahmed Arif' in aşkını kiminde siyasi karmaşadan yediği sürgünleri kimisinde eşsiz egosuna şahit oluyoruz. Ayrıca okurken mektupların giriş kısmında Leyla'ya seslenisleri ve en sondaki vedalari o kadar ince, o kadar nahif, o kadar samimi ve içten ki....
Sabah gözlerimi sana açarım.
akşam, uykularımı senden alırım. nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade başdönmesini bulurum.
Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getiririm. sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum. nemsin be? sevgili, dost, yâr, arkadaş... hepsi. ençok da en ilk de leylâsın bana. bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. uçan kuşum, akan suyumsun. seni anlatabilmek seni. ben cehennem çarklarından kurtuldum. üşüyorum kapama gözlerini..."
Kitabı okurken bir insan ne kadar sevebilir sorusunun cevabını alıyorsunuz. Ben defalarca okumayı düşünüyorum. Biz okurlar olarak bizi bu mektuplarla tanıştıran İş Bankası yayınlarına ve mektupları saklayan Leyla Erbil'in kendisine, mektupları okuyan, çeviren, yazıya dökme işinde emeği geçen herkese sonsuz teşekkür borçluyuz. Herkese çok çok tavsiye ediyorum. Herkese keyifli okumalar dilerim
