Yıl, bin dokuz yüz otuz sekiz
Benden o kadar eski ki.
Varolacağım bile şüpheli,
"O"ndan o kadar uzağım ki...
Bir sonhabar çökmüştü
Acunumuz içinde,
Sararmıştı çiçekler
Dökülürken yapraklar tek tek...
Acı bir sonbahar bu,
Bir ulus öksüz kaldı.
Yaprak misali solarken Ata'm,
İnsnalık ağlıyordu kalpleri özgürlük atan...
Keşke ben olmasaydım,
Yeter ki "O" yaşasın.
Ben "O"na doyamadım,
Bu insanlık duyardı...
ÖZBEYİN AKSOY (Yugoslavya)
Sayfa 159 - Bizim Kitaplar