Golenişçev:
Golenişçev, uzun, heyecanlı bir açıklamaya başladı.
Başlangıçta Vronski, yazarının çok ünlü bir kitap gibi sözünü ettiği İki İlke'nin birinci cildinden bile habersiz olduğu için sıkılıyordu. Ama sonra, Golenişçev düşüncelerini anlatmaya başlayıp da Vronski İki İlke üzerine hiçbir şey bilmemesine karşın arkadaşının düşüncelerini izleyebildiğini görüncemerakla dinlemeye başladı onu. Golenişçev güzel konuşuyordu çünkü. Ama üzerinde durduğu sorundan söz ederken kapıldığı sinirli heyecan Vronski'yi hem şaşırtıyor, hem üzüyordu. Anlattıkça gözleri daha çok parlıyor, karşısında hayal ettiği düşmanlarına daha çabuk çabuk konuşarak itiraz ediyor, yüzünü daha sinirli, gurur kırıklığı anlatımı kaplıyordu. Golenişçev'i harp okulundan, ince yapılı, hayal dolu, iyi yürekli, dürüst bir çocuk, sınıfının her zaman en önde öğrencisi olarak anımsayan Vronski onun bu sinirliliğinin nedenini bir türlü anlayamıyor, bunu yadırgıyordu. Asıl hoşuna gitmeyen de, Golenişçev gibi iyi çevreden, soylu bir insanın kendini birtakım yazar bozuntularıyla bir tutması, onların tersliklerine kızmasıydı. Değer miydi buna? Bu hiç hoşuna gitmiyordu Vronski'nin. Ama buna karşın, Golenişçev'in utsuz olduğunu hissediyor, ona acıyordu. Golenişçev, Anna'nın odaya girdiğini bile fark etmeden düşüncelerini çabuk çabuk, heyecanla savunurken kasları kıpır kıpır, oldukça güzel yüzünden belliydi bu -biraz da deliliği andıran- mutsuzluk.
Sayfa 590 - İletişimKitabı okuyor
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.