“Suçu, Cadoc’un Vadisi’nde birkaç Hristiyan kafası kırmak değildi, daha çok Dumnonia’da hüküm sürdüğü dönemde paganizme gösterdiği hoşgörüydü. Daha koyu Hristiyanların hiçbirinin aklına Arthur’un Hristiyanlara da hoşgörülü davrandığı gelmiyordu. Bu günah da onu Tanrı’nın Düşmanı yapıyordu.
Ama bugüne kadar hükmedenlerin en dürüstü ve yasalara bağlı olanı olan Arthur’a Tanrı’nın Düşmanı denmesi garibime gidiyor.”
Sayfa 304Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.