.... çok iyi durumda olan ilk on bir dizede, insanın korkusuz ve rakipsiz olarak bir barış ve bolluk dünyasında yaşadığı ve evrenin bütün halklarının aynı tanrıya, Enlil'e taptıkları o "bir zamanların" mutlu günleri anlatılır. Gerçekten de, "tek bir dilde" deyimi mecazi anlamı olan "tek yürekten" biçiminde değil de sözcüğü sözcüğüne alınacak olursa, Sümerlerin, daha sonra gelen İbraniler gibi, dil karmaşasından önce evrensel bir dilin varlığına inandıkları ortaya çıkar.