Türk Edebiyatı'nın kurgusu en iyi olan,en başarılı eserlerinden biri olabilir bence..
Okumaya başlarken pek bir şey ummamakla beraber, şu anda en beğendiklerimden biri sayabileceğim kitaptır kendisi :)
Ahmet Hamdi Tanpınar Türk modernleşmesinin ironik eleştirisini yaparken bir yandan da toplumun karakteristik özelliklerini adeta üç boyutlu halde yeniden kurguluyor.
O kadar ince dokundurmalarla, harika bir ironiyle ve gözlemlerle yazmış ki yazar, kaptırıp gidiyorsunuz kendinizi okurken, yüzünüzde buruk bir gülümseme oluyor çoğu zaman, çoğu zaman içindeki tespitlerin ağırlığı yansıyor..
Eski dili, insanı o zamana, oralara götürüyor. Türkçe ana dili olduğu ve burada tüm bunları, karakterleri, bürokrasiyi,ilişkileri, toplumu, saçmalığı, aradalığı bunca anlayarak yaşayabildiği -okuyabildiği- için iyi hisseder insan ; evinde hisseder, eski dilin de vermiş olduğu bi evde olmak hissi bu...
Velhasıl " nasıl kitap yazılır? " sorusuna Türk Edebiyatı'nda verilmiş en nefis cevaplardan birisi bence..
En ufak karakterler ve mizansenleri bir anda kanlı canlı hale getiren ufak ayrıntıları,kahkahalar attıracak ironik bir durumdan, hiç beklenmedik bir hüzün çıkarabilen ve bunu yaparken de bir inceliği ve kıvambilirliği gösteren,kesinlikle okunması gereken eser...
·
135 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.