Geceyarısı Çocukları, Salman Rushdie ile tanışma kitabım oldu ve o kadar sevdim ki kesinlikle en yakın zamanda diğer kitaplarıyla devam edeceğim Rushdie okumaya. Romanda, Rushdie baş karakterimiz Salim Sina’nın ailesinin üç kuşağının hikayesi üzerinden 20.yy’ın ilk üç çeyreğinde Hindistan’da yaşananları anlatıyor ya da kendi deyimiyle ‘tarihin turşusunu kuruyor’. Salim Sina, 1947’de tam Hindistan’ın bağımsızlığını kazandığı anda dünyaya geliyor ve bu, karakterimize kendisi gibi olan diğer birkaç çocukla beraber bir takım özel yetenekler veriyor. Rushdie, bu noktada o büyüleyici kalemiyle, yer yer Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık’ını anımsatan (fakat siyasi arka planı çok daha yoğun) büyülü gerçekçi unsurlarla harmanladığı bir masal anlatıyor -ki bu ınsurlar da aslında çok başarılı semboller, bunu anladığınızda Rushdie’nin dehasına bir kez daha hayran kalıyorsunuz. Siyasi tarihi oldukça hareketli ve çalkantılı olan Hindistan’ın tarihinde yolculuğa çıkıyoruz, Salim Sina’nın ailesi etrafında gelişen olaylarla beraber. Uzun yıllar boyunca bir sömürge olan ülkenin özgürleşmesi, bölünmesi, yaşanan dil ve din çatışmaları, askeri darbeler, hepsi bir masalın içinde anlatılıyor okura. Ülkesinin bağımsızlığını ilan ettiği anda doğmasıyla kaderi Hindistan’a zincirlenen ‘geceyarısı çocuğu’ Salim Sina’nın ve ülkesinin kaderini paralel olarak okuyoruz. “Geceyarısı çocuklarının ayrıcalıkları ve lanetleri çağlarının hem efendileri hem de kurbanları olmaktır, kendilerinden vazgeçip kalabalıkların imha edici girdabına çekilmek ve yaşarken bulamadıkları huzuru ölürken de bulamamaktır” diyor Rushdie bu durum için, acaba yaşadığı dönemin ilerisinde olan, bunun da hem ayrıcalığını hem kefaretini üstlenen ‘aydın’ olma durumunu mu kastediyor diye düşünüyor insan. Rushdie’nin yer yer gülümseten üslubuna, edebi açıdan büyüleyici diline, olayları anlatım biçimine ve birbirlerine bağlama kabiliyetine, benzetmelerine, kullandığı sembollere bayılmamak elde değil. Kitaba ilk başladığımda özel bir eser okuduğumu hissederek de olsa tam olarak neyle karşılaşacağım acaba tedirginliği yaşadıysam da, Rushdie’nin dünyasına girince kitap beni aldı götürdü. Zor bir okuma değil ama yoğun bir okuma, o yüzden bir çırpıda okuyup bitirilebilecek bir kitap değil. Zaman zaman siyasi olay, dönem ve kişilerle ilgili dönüp bakmanız da gerekebiliyor. Ama mutlaka tavsiye edeceğim, beni zenginleştirdiğine inandığım, en sevdiğim romanlar arasında yerini alan bir başyapıt.

Geceyarısı ÇocuklarıSalman Rushdie · Can Yayınları · 2017725 okunma

·

1 artı 1'leme

·

618 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İpek Dadakçı