Herkese merhabalarrr Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Bana soran olmaz ama ben de iyiyim işte, şükür. Sizinle müthiş bir kitabın yorumunu paylaşmak istiyorum. Uzun Hikâye-Mustafa Kutlu.
Bu kitap yazarımızın kalemiyle tanışmama fırsat oldu. Mustafa Kutlu deyince zaten akla ilk bu kitap gelir. Yani; yazarın kült eseri diyebiliriz. Sanırım diğer kitaplarını da okuyacağım Çünkü; tüy gibi hafif ama etkili bir kitap bana kalırsa. Arada bir hikâye okumak iyi geliyor insana. Haa hikâye dediğime bakmayın. 114 sayfa ama anne, baba, oğul üçlemesiyle, 2000 yıllarına uzanan bir hayat sığdırılmış bu sayfalara. Ayrıca kitabı okurken (diğer okurları bilmem ama) ben de Refik Halid Karay’ın Memleket Hikâyeleri’ni okuyormuşum gibi hissettirdi. Yaşanılan coğrafyayı anlatım müthiş. Çünkü bu kitapta oradan oraya göçebe bir hayat ve vagonlar üzerinde bir yaşam var. Ama göçerken kafaya konulmuş bir hedef yok. Nereye olursa artık... Bunu şu alıntıdan da anlayabiliriz:
“+Nereye gidiyorsun?
-Bilmiyorum.
+İyi, bilmemek en iyisi.”
Doğru. Çoğu zaman bilmemek en iyisi...
Neyse. Bu kitapta “sinemayı yakıp Münire’yi kaçıran Bulgaryalı Ali destanı”nı anlatıyor. Vay be dedim ne aşklar varmış. Nerede şimdi öylesine rastlamak...
Ayrıca kitapta bir çok karakter analizi yapılmış. Yani; her sayfada başka yüzlerle tanışıyorsunuz.Arkadaşı Celal’in hikâyesi ve aşkı, Remzi (ya da Rıza) adlı istasyon şefi ve acıklı hikâyesi, Feride...
Bütün karakterler uzun uzun anlatılmış, hepsinin ayrı hikâyeleri var dediğim gibi. Haa bir de particilik kavramı muntazam bir şekilde anlatılmış (sayfa 86-87.) Özenle çizdim altlarını. Bence herkes okumalı.
Kitapta en az bu kitap kadar güzel kitaplardan bahsedilmiş. Aklımda kaldığı kadarıyla: Küçük Prens, Beyaz Geceler, Çehov tarzı hikâyeler...
Dikkatimi çeken hususlardan biri de saka kuşu ve küpe çiçeği detayıydı. Bir olumsuz detay daha var: yazım hataları. film yerine filim yazılması, tren yerine tiren. Acaba o zamanlar için (2000) yanlış değil miydi diye düşünmedim değil.
Velhasıl kelam; bir yazar daha kazandım. Tarık Tufan’ın Düşerken kitabında da olduğu gibi (yorumunu paylaşmıştım kısa süre önce) nereye, nasıl ve niçin gideceğini bilmeden gitmek gerekiyor bazen. Haa bu kez tek çantayla değil. Tası tarağı toplayıp hoop coğrafya değiştirmek gerekiyor. Zihnim seyahate çıktı çoktan... Bedenim burada. Ve şu an bu satırları yazıyor. Okuyun, okutturun derim böylesi değerli bir kitabı. Sağlıcakla kalın... 
Mustafa Kutlu
·
11 görüntüleme
Güzel bir eleştiri olmuş kaleminize sağlık 👏 bu arada sorarız tabii neden sormayalım. Nasılsınız :) Mustafa Kutlu sevdiğim yazarlardandır ama en çok Mavi Kuş hikayesini severim onu da tavsiye ederim. Bu hikayeyi sırf kapağı yüzünden okumadım açıkçası çünkü film hikayeden değil de, hikaye filmden uyarlama gibi gösterilmiş 😑 vardır böyle huylarım neyse bir gün okumak dileğiyle. 🙋♀️
Teşekkür ederimm. Hatrımı sorduğunuz için 🌝 Filmini duydum fakat izlemedim o nedenle pek yorum yapamayacağım. Ben de umarım bir gün Mavi Kuş’u okurum ve satırlarda buluşuruz... 🌿
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.