"Bir gün nehirler gibi çağlayarak derinden, Dağlardan,ormanlardan sana akacak mıyım? Ey deniz,şöyle bir gün sana bakacak mıyım? Elma bahçelerinden,fındık bahçelerinden?" "Sen yanmasan Ben yanmasam Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa." "...Sonra dünyanın dört bir yanında ölen bir sürü yurtseveri,devrimciyi düşünüyorsun ve bir ara rahat bir ölümü düşünmüş olmaktan utanır gibi oluyorsun. Bir devrimci nasıl ölmesi gerekiyorsa öyle ölmeli diyorsun. Doğrusu da bu..." Abim Deniz... Hamdi Gezmiş ve Can Dündar'ın yaptığı işbirliğinin mükemmel bir sonucu.Mükemmel diyorum çünkü bu inanılmaz ve iç parçalayıcı hikayeyi okurken Deniz Gezmiş'i anlamaya çalışmak ve kendi düzeninizi sorgulamak çok acı veriyor.Kitabı daha yeni bitirdim ve hiçbir şey hissetmiyorum.Dokunsanız ağlayabilirim.Bu yüzden bu kitabı objektif bir şekilde değerlendiremeyeceğim. Şuana kadar yaşanan olayları bir noktasına kadar bildiğimi sanırdım.Aslında çok yanılmışım.Eylemlerde sürekli resmini gördüğümüz o koca yürekli adamı tanımakta çok geç kalmışım.Bir o kadar sert ve cesur bir lider,bir devrimcinin iç hayatını gördüğümde artık bir karakter,bir sembol değildi benim için Deniz Gezmiş.Bendim o.Darağacına götürüldüğünde içimden bir şey olsa da kaçsa diyordum.Gerçeği değiştirmeye çalışıyordum ama olmadı.Kitabın sonunda gerçeklik tüm yalınlığıyla yüzüme çarpmıştı.O an anladım ki bu,dönemin baskıcı rejiminin,kin dolu bir iktidarın üç güzel insandan aldığını sandığı intikamıydı.Deniz Gezmiş'in de dediği gibi belki bedenlerini yok etmiş olabilirler ama düşüncelerini asla yok edemediler,edemeyecekler de.İşte bu yüzden insanlar Deniz adını çocuklarında yaşatıyorlar,her yürüyüşte,eylemde bu yüzden onun adı anılıyor. Şuan sizinle paylaşmak istediğim o kadar çok paragraf ve alıntı cümle var ki,anlatamam.Artık kitapta beni etkileyen bölümleri çizmekten kolum yoruldu,kalemim bitti.Bölümleri bitirdim ve defalarca bu paragrafları okudum.Resimleri yeniden inceledim.Hamdi Gezmiş'in birbirinden güzel anılarını okurken Can Dündar'ın dönem betimlemelerini ve Deniz Gezmiş'i bu dönem içerisinde ustalıkla kaleme almasına hayran oldum.Cidden Can Dündar öyle güzel anlatmış ki Deniz Gezmiş'i,ne eksiği var ne de fazlası.Bu noktada benim gibi daha birçok genci etkileyecek sadece gençler değil tüm kitlelere hitap edecek bir eser olduğunu savunuyorum. Yazımın sonunda şunu eklemek istiyorum.Okuyanlar olarak söyleyecek hiçbir şeyimiz yok ki adam akıllı bir inceleme bile yapamadım burada.Kelimelerim bunu anlatmaya yetmiyor.Kurduğum hiçbir cümleyi kitaba layık bulmuyorum.En iyisi siz alın kitabınızı ve renkli kaleminizi.Başlayın altlarını çizmeye.Kelimeler yetmeyince okuduğunuz cümlelerin sizi anlattığını göreceksiniz... "Uzun boylu,dal gibi bir genç bu Deniz Gezmiş...Namuslu,devrimci,heyecanlı bir genç... İşgal hareketlerine,boykot hareketlerine katılmış,polisten cop yemiş,dayak yemiş,gık dememiş.Akranları gibi o çay senin bu çay benim,o sinema senin bu sinema benim diye gezecek yerde bir namussuz düzenin değişmesi için çırpınmış.Ve belki hatalar da yapmış bu arada,kusurlar kabahatler işlemiş.Ama bataklık fırtınasının ortasında namussuzlukları bir türlü olağan saymayan yüreğiyle çırpınmış durmuş." -sy 171 (İlhan Selçuk) "Gündüz nereye giderse gitsin,eve mutlaka gün batmadan önce gelir,akşam yemeğini bizimle yerdi.Hatta arkadaşları takılırmış, "Sen devrim yapmadan önce babandan izin al" diye... -sy 77(Hamdi Gezmiş) "Çok şeyin tanığıydı o parka;neşenin,öfkenin,eylemin,üniversitenin,üniversitede kalmış bir sevgilinin,işgalin,Filistin'in,çatışmanın,aranmanın,yakalanmanın,yargılanmanın... Şimdi asılmanın tanığı olacaktı." Ve en önemlisi altını çizdiği bir Ahmed Arif satırı vardı: "Nasıl ki yıllar buldu Bir mısra dolu maceram " 25 mısralık yaşamı yılları bulmayı da geçip zamanı ve çağları aştı. Aşmayada devam edecek. Her geçen gün daha çok anlıyoruz onu daha çok özlüyoruz. Ankara'nın denizi yoktur derler. Yanlış! Üç tarafı denizlerle çevrili ülkemde en güzel deniz Ankara da başladı hayata çağlamaya. Ve orada kurudu. Bu ayıp yeterdi Ankaraya. Adıkaraya. Kendisinden sonra Ankaraya hiçbir deniz yakışmazdı hiçbir deniz böyle coşkulu, böyle dalgalı, böyle dehlizli ve böyle cesur akamazdı hayata. Ne ege, ne Akdeniz, ne karadeniz... Başka hiçbir deniz yoktu dünyada. Aldı kuruttu bizim Ankara. Yaşasın şimdi bir ömür bu ayıpla ve hasretiyle denizin. Bu dünyada.

Abim DenizCan Dündar · Can Yayınları · 20164,993 okunma

··

49 görüntüleme

İrfan Gülmez

@irfn_glmz ·

21 Aralık 2020 23:24

Bir Z kuşağının gözünden ve yüreğinden, Deniz Gezmiş için dökülen bu sözleri duymak daha da onur verici. Her şeyden önce Denizlerin davasına inanan güzel bir geleceğin fotoğrafı bu. İşte şimdi Denizlerin gözü arkada kalmayacak.. Emeğinize ve yüreğinize sağlık 🙏

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.