Eylül 1970'lerde yazılıp bitirilen «Ağlasun Ayşafağı», Ocak 1972'lerde, o günün koşulları içinde, eksik olarak basılabildi. Demek, üç yıl üç ay olmuş birinci basımı yapılalı. Yapıtı, yeni basım için gözden geçirirken, bazı düzeltmeler, değişiklikler yapm ak zorunluğunu duydum. Bunlar, yapıtın gövdesi ve dallarıyla değil, daha çok, yapraklarıyla ilgili düzeltme ve değişikliklerdir. Bunun sonucu, sayfa düzeninde ve bölümlerde de birtakım değişiklikler oldu doğallıkla: örneğin, bölümleri Yunus Emre ile başlattım. «Ağlasun Ayşafağı», tek bir şiirdir. Bilinen bir adı yoktur bu tür şiirin. aKızılırmak»ta denediğim bu yapıyı, «Ağlasun Ayşafağı»nda geliştirm ek istedim. Şiirseverler ve sanat kuramcıları ne ad verirlerse versinler, ben, bu tür şiire «nehir şiir» diyorum. Müzikte «senfoni» karşılığıdır belki de. Bu uzunluk ve bu oylumdaki bir şiiri ayakta tutmanın Karadeniz'e köprü kurmakla bir olduğunu gerçek şiir işçileriyle şiirseverler ve dengeli eleştiriciler iyi bilirler. Bu şiir beni hayli yormuştu; yeni basıma hazırlanırken daha da çok yordu. Ne de olsa, hamsi avcılığına benzemiyor balina avcılığı! Kusursuz yapıt, hemen her sanatçının biricik amacı ve kaygusudur. Ne var ki, ne bu amaç yüzdeyüz gerçekleşir, ne de bu kaygu son bulur. Düşte sese ve ışığa koş mak neyse, sanatta güzelin ardından gitmek de odur. Bu Promete işkencesi ancak, sanatçı bu dünyadan göçüp gidince biter Yahya Kemal'in «Rindlerin Ölümü» adlı şiirini düşü nün: sekiz dizelik bir şiirdir bu. Dostları anlatıyorlar: bu şiirin yedinci dizesi şöyleym iş önceleri: «Ve siyah serviler altında kalan kabrinde». Yahya Kemal tedirginm iş bundan, aksayan bir yan buluyorm uş dizede, fakat aksaklığın hangi sözden ileri geldiğini çıkaramıyormuş. Niceden sonra yakalamış aradığı sözü ve şöyle değiştirm iş dizeyi: «Ve serin serviler altında kalan kabrinde». Sevinci sonsuz olmuş ozanın. Bütün ozanlar, bütün sanatçılar için böyledir bu. Baş kalarının kolay kolay görem iyeceği öyle kusurlar, öyle eksiklikler vardır ki bir yapıtta, sanatçıyı tedirgin edip durur. İşte «Ağlasun Ayşafağı», büyük işçilik isteyen bu yapıt, beni yıllardır tedirgin eden birtakım kusurlarından arınır gib i oldu. Nelerdi bu kusurlar? Dili dolaşık bir dize, yerini bulamamış bir imge, çağrışım lara pek kapalı bir imge takımı, hoş olmayan bir söz veya söz dizisi, anlamı alabora eden bir vurgu, bir virgül veya bir virgülsü zlük, başka biçim isteyen bir söyleyiş, vb ... Dilim iz, toplumumuz ve insanım ız gib i, şiirim iz de sürekli bir arayış ve gelişim içindedir. Bunun hakkını vermek zorundayız. «Ağlasun Ayşafağı», ilk basım ındakinden daha yetkin bir duruma geldi. Dilerim ki şiirseverler, yapıtı bu haliyle daha çok sevsinler. Bu, benim için, ödüllerin en büyüğü olacaktır. Ankara, Nisan 1975

Ağlasun AyşafağıHasan Hüseyin Korkmazgil · Bilgi Yayınevi · 2018149 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.