Tutunamayanlar’ı yarıda bırakan onca kişi gördüğüm için olsa gerek uzun yıllar Oğuz Atay ile tanışamamıştım. Sanırım içten içe “Ya ben de bitiremezsem” diye korktum. Oysa nihayetinde elime aldığımda kitaba da Oğuz Atay’a da deli divana oldum. Bu olağanüstü yazarla muhabbetimi boş yere geciktirmişim. Gerçi belki de aradan geçen yıllar, beni tam da ihtiyacım olan okur olgunluğuna taşımıştır. Proust ile olan hikayem de neredeyse Oğuz Atay ile benzer desende. Bu yılın başıydı. Murakami’nin 1Q84 eserini okuyorum. Ana karakterlerden Aomame’nin bir süre gizlenmesi gerek ve ne kadar süreceği belli olmayan bu süreçte okumak için kitap ister. Koruyucusu tarafından ona getirilen kitap ise Proust’un Kayıp Zamanın İzinde serisidir. Yani tam 7 kitap. O zaman bir kez daha Proust ve bu seriyi araştırmaya başladım. Yine duyduğum ve okuduklarından hem korktum hem de heveslendim. Ve nihayet... İlk kitapla insanlık için küçük kendim için büyük bir adım attım. Dün bir de baktım ki son sayfadayım. Satırlar su gibi tatlılıkla akıp geçmiş. Hemen ikinci kitabın sayfalarını araladım. Proust okumaya başladığımdan beri arada geçen sürede kesinlikle zihnimdeki nöron sayısı artmıştır. İncelikli ama asla ağdalı olmayan cümleler, yıllardır yaşadığım, hissettiğim ama adını, tarifini bu derece yerine mükemmel oturacak şekilde koyamadığım ifadeler... Proust kesinlikle Son Sözcük Bükücü ve ben kendisiyle tanıştığıma çok ama çok memnun oldum. ANŞANTE PROUST!

Swanlar’ın TarafıMarcel Proust · Elips Kitap · 20174,248 okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tülay Özbay