“İnsanın kendisi kötü iken, kötülüğü nasıl düzeltebilir?” Eser, bir mesele yüzünden vicdan azabı çeken roman kahramanının kendi varoluşunu sorgulamasını, kendiyle hesaplaşmasını ve vicdanın sesini de dinleyerek değişimini bir anlamda yeniden dirilmesini anlatıyor. Yazar, bu hesaplaşmayı ele alırken,insan,aile,Rus toplumunun bozulmuşluğu,siyaset,ahlak,din,adalet,özgürlük,vicdan,cinsellik gibi konuları da işliyor ve bu kadar farklı konuyu ustaca ve derinlemesine tahlil ediyor. Özellikle de ceza sistemine ve kiliseye ağır eleştiriler yöneltiyor Tolstoy, din adamlarının insanların saf dini inançlarını suistimal ettiğini belirterek kiliseye ağır eleştiriler yöneltmiştir. Bu nedenle de kitap ve Tolstoy Kilise tarafından aforoz edilmiştir. Tolstoy, adaletsizlik, ceza hukukundaki çarpıklıklar, yargılama süreçlerin yanlışlığı , hapishane gerçeği, yargı bürokrasinde ki çürümüşlük,, mahkemelerin haksız hüküm vermesi, güçlünün yanında olup, güçsüzü ezmesi gibi gerçekleri de hiç çekinmeden dile getirmiştir. Kitabın son bölümlerinde Devrimcilere sempati ve ilgi duyan Tolstoy, bunu usta bir üslupla bize hissettirmiş. Onların uğradıkları zulüm ve baskıları aktarmıştır. Tolstoy’un, 1899 yılında bahsettiği; kapitalizm, yoksulluk, dinin kullanılması, emekçi ve işçi sınıfın sömürülmesi, adaletsizlik, haksız tutuklamalar, toplumsal çürümüşlük ve ötekileştirme gibi evrensel sorunlar ne yazık ki günümüzde de devam etmektedir. Adil,özgür,eşitlikçi ve demokratik bir dünya temennisiyle…. Kitap,biraz hacimli olsa da sade ,anlaşılır ve sürükleyici. Mutlaka okunması gereken kitaplardan birisi kanımca çünkü kitap sadece roman olmayıp evrensel konuları da içeren kapsamlı bir eser. ''Suçlu saydığınız insanları birkaç yüzyıldır öldürüyorsunuz. Bitirebildiniz mi onları? Ne gezer! Üstelik çoğaldılar. Cezalarınızın iyice kötüleştirdiği suçlular doldurdu her yanı. Oturdukları yerde adam cezalandıran kendileri de suçlu yargıçlarınız, savcılarınız, sorgu yargıçlarınız, cezaevi yöneticileriniz de onlardandır aslında.'' "Fakat insanlar, büyük yetişkinler, yetişkin insanlar, kendileri ve birbirlerini aldatmaktan vazgeçmiyorlardı. İnsanlar, bu ilkbahar sabahını, tüm canlıların iyiliği için yaratılmış olan dünyanın bu güzelliğini, barış, dirlik düzenlik ve sevgi çağrıları yapan bu güzelliği değil, birbirlerine üstün gelmek için kendi uydurdukları şeyleri kutsal ve önemli sayıyorlardı."

DirilişLev Tolstoy · İskele Yayıncılık · 200517,5bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail Hakkı Eröz