Beyaz atlar vardı işte dağ başında ...
Gökyüzünde asırlanmıs bulutlar...
Sonra gün batımı olacaktı..
Sessiz ve tek kişilik odalarda..
Var mısın yok musun? oynayacaktık..
Biri deli rolüne bürünecekti,
İşte birden bire dizilecekti saatler...
Lâkin gün hep sonradan adım attı...
Beklenti bakışlı çocuklar hayallere takıldı...
Sonsuzluk rıhtımı, bizim diyar oldu..
Ne yapalım kuşlar bu şekilde daha güzel uçtu...