Ey nefsim söyleselerdi sana Peygamber'in şimdi gelecek ve seni birlikte namaz kılmaya çağıracak diye kalkmaz mıydın gömüldüğün o rahat koltuklardan? Hayâ etmez miydin halinden? Üstünü başını düzeltmez miydin? Bilemedin ki sen nefsim okunan her ezan sana iki kere davetti, okunan her ezan Rabbinin sana "huzuruma gel buyur edildin kulum" demesiydi dinlemedin ki üzerine alınasın! Üzerine alınmadın ki kalkıp kılasın! Bilemedin ki sen ey nefsim okunan her ezan Peygamberinin sana "haydi ümmetim arkamda saf olmaya" çağrısıydı, dinlemedin ki duyasın! Söylesene nefsim ilk okunan ezanda Hz. Bilal'in heyecanı çınlıyor mu kulaklarında? Söylesene ilk defa Efendimizin arkasında saf olmuş bir ashabın yürek çarpıntıları var mı içinde? Sen ahir zaman safında öylece dururken yerinde, sana ayrılmış o saflar boş kaldı nefsim! Anlatabilecek misin Rabbine boş bıraktığın safları? Sen konuşmasan da olur nefsim, azaların konuşacak ya! Ezan okunurken yaptığın bütün işler dile gelecek seni bir bir anlatacak ya. Sen hayâ etmedin yaptıklarından nefsim, sen gerçekten istemedin Rabbim demeyi! Sen gözlerine, ellerine haram bulaştırdın, sen sözlerine O'nsuzluğu bulaştırdın. Hadi kalk nefsim bir Nisan Yağmuru altında tövbe etmeli, hadi kalk nefsim Allah'a ben Sen'in kulağı defalarca delinmiş, dili defalarca lal olmuş kölenim deme vakti! Hadi kalk nefsim bugün senin huzurda Allah Allah diye konuşma vaktin!
Sayfa 81Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.