Bir aşağılama olarak yakıştırılan “çingene” imajını, Çelebi, “Çingenelerim” adlı şiirinde tersine çevirir.
Hayattan alınan bu anlık izlenim şiirinde, çingene dışlanmaz aksine sevilir; ama sevgiye karşılık vermez. Son dizeler, bütün olarak şiiri bağlarken/kapatırken başka şeyler de söylerler sanki:
“yüzlerini güneşle yıkayan çingene kızlarım kibarım diye bana gönül vermezler”