YASA VE DÜZENİ SAĞLAYAN GÜÇLER
O yıllarda Yekaterinburgda Vasiliy Rudenko adında bir adam yaşıyordu . Rudenko şehrin CIDsının müdür yardımcısı ve Ovçinnikovun arkadaşıydı. İşgal ettiği mevki, iş hayatında başarılı olmak isteyen herkesin, onun haklı bulduğu tarafta yer alması gerektiği anlamına gelen Rudenkoyu herkes tanırdı. Rudenko yeni işadamlarının (ve daha önceki dönemin gangsterlerinin) kişisel sicillerini temizledi, aslına bakarsanız onları suça bulanmış geçmişlerinden kurtardı. Fedulev de Rudenkonun çekim alanına girmişti. Bu , Paşkanın hayatındaki en alnı açık dönem değildi. Daha şimdiden Yekaterinburgda zengin içki baronu olarak nam salmış, yerel düşkünler evine ve öksüzler yurduna maddi destek vermeye davet edilmişti. Hafta sonlarında gece eğlencelerinin tadını çıkartmak için Moskovaya uçuyor, yanında eyalet yönetiminin yetkililerini de götürüyordu (onun yetkililerle olan yakın dostluğuna tanıklık eden özel bir ayrıcalık) Bu imajını temizlemeye koyulmanın zamanının geldiği anlamına gelmekteydi. Paşka, Yekaterinburg polisinin arşivinde saklanmakta olan suç dolu geçmişini belgeleyen kayıtlara artık daha fazla ihtiyaç duymuyordu. Böylece bu düşüncesini derhal uygulamaya koydu. Fedulevi Rudenkoyla, Yuriy Altşul adlı bir adam tanıştırdı. Altşulu tanıyan herkes onu sıcak duygularla, hatta takdirle hatırlıyor. Doğuştan Urallı değildi, buraya Anavatan tarafından gönderilmişti. Altşul bir asker, bir askeri casustu ve Urallara GRUnun (Rusya Genelkurmay Merkezi İstihbarat Direktörlüğü) Özel Operasyonlar Bölümüne bağlı çalışan bir yüzbaşı olarak gelmişti. Berlin Duvarının çökmesinin ardından Batı Ordu Grubu dağıtılınca bu subaylar Macaristandan geri çekilmişlerdi. Altşul ordudan ayrıldı ve Yekaterinburgda kaldı. Ülke ordu mensuplarına para vermiyordu, Altşul da kendi işini kurmayı bekleyecek durumda değildi. O sıralarda orduyu terk eden çok sayıdaki özel birim üyesi gibi o da hem bir özel güvenlik şirketi hem de bir özel dedektiflik ajansı ve Özel Birimler Gazileri adına bir yardım derneği kurdu. Rusyada ordunun yıkıntıları üzerinde inşa edilmiş bu türden çok sayıda örgüt vardır. Her şehrin kendi gazileri vardır ve bunların esas işi de kendi tüccarlarını korumaktan ibarettir. Bu şekilde Fedulev, Altşulun müşterilerinden biri oldu; Paşkaya Rudenko aracılığıyla yardım eden eski GRU subayı, Yekaterinburg polisinin bilgisayar veritabanından zorbalıklarla dolu geçmişini sildi. Fedulevin dileği gerçekleşmişti. Altşul kısa sürede Fedulevin sadece koruma görevlisi değil, güvenilir vekili de olmuştu. Fedulevi Urallar borsasına takdim eden de -Fedulevden farklı olarak cin fikirli, kararlı ve eğitimli olan- kendisiydi. Paşka kısa sürede bir ayağını Urallar borsasına attı ve usta bir oyuncu haline geldi. Parası bir miktar az geldiğinden, l990ların ortasında, başarılı bir Urallar şirketi olan Golden Calfın ünlü müdürü Andrey Yakuşevle ittifak kurdu. Fedulev ile Yakuşev, Uralların alanındaki en büyük fabrikası olan Yekaterinburg Et lşleme Fabrikası dahil olmak üzere, bir dizi şirketin hissesini satın almayı başardılar. Et işinin boyutları Paşkayı kısa sürede bir Yekaterinburg oligarkı konumuna yükseltti, bu da vali Eduard Rosselin kulağına gitti. lşte bu noktada, Fedulevin başarıyı paylaşmayı sevmediği ortaya çıktı. Zorlukları aşabilmek amacıyla ittifaklar kurabiliyordu , ancak parasal ve onun beraberinde gelen sosyal başarıyı kimseyle paylaşmıyordu. Bunun sonucunda, fesatça bir planla hayatında ilk kez bir kiralık katil tuttu. Bu girişim fesatçaydı, çünkü insanlar Fedulevin daha önceki sınırlarının ötesine geçtiğini görerek, ondan korkmaya başladılar. Şimdilerde Rusya'da işler böyle yürüyor: Birini öldürüyorsun ve saygı görmeye başlıyorsun. Bu sırada Fedulev bir başka iş için büyük tutarda borç aldı. lş bağlantısını gerçekleştirdi ve koyduğu paranın birkaç katı kar elde etti. Buna karşılık, aldığı borcu geri ödemeyi reddetti. Yakuşev ona bu konuda baskı yapmıyordu gerçi, ama zaten buna fırsatı da olmamıştı, çünkü 9 Mayıs 1995de, kansı ve çocuğu gözlerinin önünde, kendi evlerinin kapısında vurularak öldürülmüştü. Bir cinayet davası mı dediniz? Pekala, evet. Bir dava açıldı açılmasına, hatta bu davanın bir dosya numarası da var: 77280 1 . Dava dosyasında başlıca şüpheli olarak Fedulevin adı belirtiliyor. Daha sonra ne oldu dersiniz? Hiçbir şey. 777280 1 sayılı bir dava bugüne kadar arşivlerde öylece durmaya devam ediyor. Dava hala açık, ama kimse dava için gerekli soruşturmayı yürütmedi ya da halihazırda davayla ilgili bir soruşturma yürütülmüyor. Daha sonraki yıllarda Fedulevin karıştığı birçok sayıda dava açıldı ve her seferinde aynı şey oldu, yani hiçbir şey olmadı. Yekaterinburgda yaşayıp da Fedulevle ilişkisi olmuş olan herkes, Paşkanın en karlı yatırımını yapmış olduğunu biliyordu: şehrin polis örgütünü satın almıştı ve polis onu sadakatle her türlü küçük tatsızlıktan koruyacaktı. lşte bu dönemde Rudenko ve Ovçinnikov, Paşkanın sürekli arkadaşları haline geldiler. Ona yeni bir Urallar sanayicisi haline gelmesi ve servetini arttırması konusunda yardımcı oldular. Doğal olarak bunu Yakuşeve karşı uygulanmış tekniği kullanarak yaptılar. Bir gün Feduleve, bir başka Yekaterinburglu oligark olan Andrey Sosninle işbirliği yapması önerildi. Fedulev ve Sosnin mali kaynaklarını bir araya getirdiler ve Urallar borsasında boyutları itibariyle bugüne kadar benzeri görülmemiş bir spekülatif kampanya gerçekleştirdiler. Sosnin , bölgedeki önde gelen şirketlerinin, fiilen bölgenin bütün sanayi potansiyelinin nihai hakim pay sahibi haline geldi. Bu kuruluşlar lkinci Dünya Savaşı sırasında SSCBnin Avrupa kıtasındaki topraklarında yer alan en önemli fabrikaların Urallara nakledilmesinden başlayarak, Sovyet halkının birkaç kuşağı tarafından yaratılmıştı. Sosnin ve Fedulevin spekülatif darbeleri sonucunda denetimini ele geçirdikleri şirketler arasında Nijiy Tagil Metalürji Kompleksi ve Kaşkanar Maden Cevheri Zenginleştirme Kompleksi (her ikisi de uluslararası üne sahip olan şirketlerdi) , Uralhimmaş, Uraltelekom, Bogoslovskoye Maden Cevheri idaresi ve Tavda , lvdel ve Lobva kasabalarında bulunan üç hidroelektrik fabrikası yer alıyordu . Kuşkusuz bu işadamları açısından büyük bir başarıydı, ama ya devlet açısından durum nasıldı? Ne Sosnin ne de Fedulevin kafasında bu şirketleri geliştirme düşüncesi vardı. Bu ikisini sırtlarında taşıyan yerel yöneticiler, onların bu fabrikalarla ne yapacaklarım sormuyorlar, sadece kendi paylarına düşecek olan kazancı hesaplamaya çalışıyorlardı. Rüşvet tırmandıkça tırmanıyordu . lki kafadar hiç kimseyi hayal kırıklığına uğratmadılar. Çaldıklarım paylaştılar, çünkü bunlar hayal kırıklığına uğratmayı göze alamayacakları insanlardı. Ardından ganimeti kendi aralarında paylaşmaları gereken an geldi: hangi parçayı hangisi alacaktı? Bu aşamada daha önceki örnek tekrarlandı. Kısa süre sonra Andrey Sosnin, aldığı bir kurşun yarası yüzünden öldü . 22 Kasım 1996da, bu kez 474802 sayılı dosyayla yeni bir ceza davası açıldı, baş şüpheli yine Fedulevdi ve yine hiçbir şey olmadı. Onlara ihtiyaç duyduğunuzda işe yaramayan bağlantılara sahip olmak çok faydalı bir şey değildir. Sosnin öldürüldüğü sırada, Fedulevin polis dostları Yekaterinburg yurttaşlarının en varlıklı kişileri arasında yer alıyorlardı. Herkes, bunlar zenginleştikçe, patronları Fedulevin de iş hayatında daha başarılı olduğunu görebiliyordu. 474802 dosya sayılı dava kapatıldı. Dava arşive bile kaldırılmadı, öylece unutulup gitti. İÇKİ SAVAŞLARI Fedulev'in l990ların sonlarında denetimini ele geçirmiş olduğu Urallardaki fabrikalardan söz etmek kuşkusuz önemli, ancak o , bunlardan daha önemli olan bir şey daha elde etmişti. Bu ganimet, Yekaterinburgun temelini oluşturan, Uralların en büyük kuruluşu olan Uralmaştı. Devasa makine-teçhizat fabrikası Uralmaştan değil, örgütlü suç birliği Uralmaştan, Rusyadaki en büyük mafya grubundan, devletin her kademesinde temsilcileri olan ve sıkı bir hiyerarşiye sahip olan binlerce kişilik bir müfrezeden söz ediyorum burada. Resmi görevlilere rüşvet vermek ve ortaklarınızı ekarte etmek bir şeydir, Uralmaşın patronlarıyla anlaşmaya varmak tamamen başka bir şey. Fedulev 1997 yılında bunu da becerdi. Tavda Hidrolitik Fabrikasının hisselerini satın almak amacıyla Uralmaşla güçlerini birleştirdi. Bu o sırada Fedulev açısından çok mantıklı bir girişimdi. Lüks bir hayat sürüyordu ve kendisini bir kez daha borsada kumar oynayacak paradan yoksun bir konumda bulmuştu. Uralmaşın parası vardı, arpalığı vardı. Şaşırtıcı olan tek şey, bu şirketlerin, nasıl başına buyruk biri olduğunu bilmelerine karşın Fedulevle iş yapmaya karar vermiş olmalarıydı. Fedulev ve Uralmaşın patronlarının hidrolitik fabrikalarıyla bu derece çok ilgilenmelerinin sebebi, bu fabrikaların Palenka votkasının üretiminde kullanılan ispirtoyu üretiyor olmalarıydı. Rusyada ispirto talebi muazzam boyutlardadır ve üretim maliyeti son derece düşüktür. Bu küçük bir yatırım karşılığında inanılmayacak kadar büyük miktarda kar elde etmenin mükemmel bir yoludur; üstelik bu karlar nakit para halindedir, kredi söz konusu değildir, banka sisteminden geçmezler ve vergi müfettişileri bunları takip edemez. Bundan dolayı Fedμlev ve Uralmaşın patronları, Tavda Hidrolitik Fabrikasının hisselerinin yüzde 97sini satın aldılar. Bunun ardından şirketin aktiflerinin ayrılması oldukça standart bir yolla gerçekleştirildi: ortaklar kendi şirketlerini kurdular, şirketin aktifleri fabrikadan alınıp bu şirketlere devredildi , hisseler bölündü ve bu şirketler ya tasfiye edildiler ya da üretim faaliyetini ele geçirdiler. Bir süre sonra görüldü ki hidrolitik fabrikasından geriye bir şey kalmamış. Anlaşmanın tamamlanmasından hemen sonra, Fedulev işin başında kimin ne kadar paya sahip olacağını belirleyen anlaşmayı bozdu ve yeni yönetim kurulunu kendi adamlarıyla doldurarak Uralmaşa burada temsil edilme şansını bile tanımadı. Neden? Çünkü Fedulev patronların da en başında olmak istiyor ve her türlü ortaktan, son derece nüfuzlu bir şirket olan Uralmaştan bile kurtulmayı planlıyordu . İnanılmaz biçimde bu yaptığı yanına kar kaldı. Uralmaşın patronları, normalde beklenmesi gerekenin aksine Fedulevi vurmadılar ve sessizce kenara çekildiler. Bu müsamahakarlığın sebebi basitti. Tavda fabrikası ele geçirildiğinde Fedulev sadece polisle ilişki içinde değildi. Esas itibariyle bütün eyalet polis gücünü kendisine bağlamıştı. Vali Rosselle mükemmel kişisel ilişkiler kurmuştu. Polis örgütünün en üst düzeydeki makamlarına atanacak kişileri, örneğin görevi Fedulevin kendisiyle ve genel olarak örgütlü suçla mücadele etmek olan UBOPnin eyalet idaresinin başına atanacak kişiyi bizzat Paşka belirliyordu. Ayrıca Paşka, Nikolay Ovçinnikovu Yekaterinburgun polis şefi olarak seçmişti. Bununla birlikte, Uralmaş patronları da aynı hamurdan yoğrulmuşlardı ve Fedulevinkilere karşı duracak kendi bağlantılarına sahiptiler. Bir Uralmaş ekibi Tavda fabrikasına gelerek burayı silah zoruyla ele geçirdiğinde, nihayet onların da bayrak açma zamanı geldi. Fedulev buna bütün gücünü kullanarak karşılık verdi. UBOPnin bir özel acil-tepki birimi fabrikalara yerleştirildi ve devlet polisinin paramiliter güçleri silah kullanmaya hazırlandılar. Fakat kime karşı? Kısa süre içinde bunun diğer polis paramiliter güçlerine karşı olacağı ortaya çıktı. Tavda fabrikasında karşı karşıya gelmiş olanlar, Fedulev ve Uralmaş çetelerinin silahlı adamları değil, onların arkasında yer alan güçlerdi. Fedulevin tarafında Rudenko ve bir bölük silahlı polisle Ovçinnikov yer alıyordu. Karşı taraftaysa bütün eyalet polis gücünün başı General Krayev ve onun emrindeki polislerce desteklenen Uralmaş vardı. Diğer bir deyişle, eyalet malının yasadışı paylaşımı konusunda verilen silahlı mücadelenin iki tarafında da, görevleri hukukun üstünlüğünü sağlamak olan polis güçleri yer almaktaydı. Moskovadaki İçişleri Bakanlığı bu duruma nasıl tepki gösterdi? Bakanlık, sorunu Yekaterinburg polis gücü içindeki bir anlaşmazlık, bir tarafta Krayevin, diğer tarafta Rudenkonun ve Ovçinnikovun yer aldığı bir kişilik çatışması olarak gösterdi. Krayev ve Rudenko görevlerinden alındılar. Rudenko , Urallardaki en ciddi suç örgütüne karşı verilen mücadelede uzlaşmaz iktidar mücadelesinin kurbanı yapılırken, Krayev kamuoyu önünde Uralmaş suç örgütüyle yakın ilişkilere sahip olmakla suçlandı. Rudenko mağdur taraf olarak, İçişleri Bakanı Vladimir Ruşailo tarafından, bir süre sonra UBOP Moskova Bölge müdürlüğü görevine atanacağı Moskovaya tayin edildi ! O zamandan beri UBOP Moskova Bölge İdaresi , Rudenkonun yönetimi altında ve bu başkentte alarm zillerinin çalmasına yol açıyor. Bu arada Yekaterinburgda, Rudenkonun tayiniyle birlikte doldurulması gereken boşluklar oluşmuştu . Urallar UBOPsinin personel işleri bizzat Fedulev tarafından düzenlenmekteydi. Müdür olarak Rudenkonun yerine getirilen Yuriy Skvortsov, sadece Rudenkonun sağ kolu değil, aynı zamanda yıllardır Fedulevin işleriyle ilgilenen biriydi. Fedulev, Skvortsovun baş yardımcılığına Andrey Taranovu atadı. Bu kişinin, bölgenin önde gelen şarap ve ispirto imalatçısı Oleg Fleganovun, Urallardaki polis gücü içindeki koruyucusu (ya da çatısı) olduğuna inanılıyordu. Fleganov, kaçak votka kendi perakende ağı yoluyla satıldığından, kaçak votkanın pazarlanması konusunda kilit bir role sahipti. Fedulevin, Skvortsov için seçtiği diğer yardımcı Vladimir Putyaykindi. Onun görevi bütün eyalet çapında polis örgütünün saflarında temizlik yapmaktı. Putyaykin işe hala mafyaya karşı tavır alan ve Fedulevin hamiliğinde çalışmayı reddeden herkesi kovmakla başladı. Uşak Putyaykin, üstüne düşen görevi yerine getirmekte çok kararlıydı. Bu konuda neler yaptığına ilişkin olarak tek bir örnek vermekle yetineceğiz. Bir keresinde Skvortsov, Putyaykinden, polis içinde Feduleve karşı çalışanların kim olduklarını belgeleyen kanıtlar getirmesini istedi. Putyaykinin elinde bu türden belgeler yoktu . Putyaykin o gece UBOP ekibinden genç birini eve götürdü, onu içirip sarhoş etti ve ondan derhal Feduleve ve onun polis içindeki adamlarına karşı çıkan iş arkadaşlarını ihbar etmesini istedi. Genç polis ispiyoncu olmayı reddetti, bunun üzerine Putyaykin genç polise öyle bir işkence yaptı ki, genç polis en sonunda kendisini kendi beylik silahıyla vurdu. Okurumun, "Olmaz böyle bir şey! " diye bağırdığını duyabiliyorum. inanın bana, bu anlattıklarımın hepsi gerçek. Rusyada, Yeltsin yılları sırasında örgütlü suç çeteleri tam olarak bu şekilde doğdu ve gelişti. Şimdilerde, Putinin iktidarında, devlet katında kimin ne olacağını artık onlar belirliyorlar. Devlet başkanı, mülkiyetin yeniden dağıtılmasının imkansız olduğunu ve her şeyin olduğu gibi kalması gerektiğini söylediğinde, tam tamına onlardan -güçlü, etkili ve süper- zenginlerden- söz ediyor. Putin, Çeçenistanda hem cezalandıran hem de bağışlayan Tanrı ve Çar olabilir, ancak bu mafya üyelerine dokunmaktan korkuyor. Para, burada çoğumuzun hayal edemeyeceği kadar büyük rol oynuyor ve karlar milyonlarla sayılırken insan hayatı ya da onuru çok az para ediyor.
·
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.