Yasalarda, gayrimüslimlerin bakanlıklarda ya da diğer hükümet dairelerinde istihdamını engelleyen herhangi bir hüküm yer almamasına karşın, uygulamada Menderes döneminde de değişen bir şey olmamıştı.(590) Almanya'dan göç eden bazı Yahudi bilim adamları dışında, gayrimüslimlerin üniversitelerde öğretim üyeliği yapması mümkün değildi. İngiliz Konsolosluğu mensuplarından birinin, azınlıkların statüsünü tanımlamak üzere 1944 yılında yazdığı bir raporda dile getirilenler, Türkiye'nin sözde "yeni" siyasi döneminde de geçerliliğini korumaktaydı:
"Yasaların gözünde, azınlık ile Türk eşit. Ancak bu eşitlik, daha ilkel bir demokrasi anlayışına ait: "İkimiz de insanız, ama yine de ben senden daha üstünüm'... "(591)
Demokrat Parti, gayrimüslim azınlıklara "iktidara geçince Varlık Vergisini geri ödeyeceğine" dair verdiği sözü de tutamadı. Mecliste milletvekillerinin bu konuyla ilgili soruları üzerine Maliye bakanı, ülkenin o esnadaki ekonomik koşullarının tazminat ödenmesini mümkün kılmadığını açıkladı.(592) Varlık Vergisinin şekillendirilmesine kendisi de katkıda bulunmuş olan Maliye memuru Faik Ökte'nin 1951 Mayıs'ında yayımladığı eleştirel bir araştırma,(593) Türk kamuoyunda sert tartışmalara neden oldu. Türk basını, Ökte'yi "Müslümanlar ve gayrimüslimler arasına düşmanlık tohumları ekiyor" olmakla, dahası, dış güçlere Türkiye aleyhine propaganda için kullanabilecekleri malzeme sağlamakla itham etti.(594) Demokrat Parti milletvekilleri de Ökte'yi eleştirdiler. Varlık Vergisi siyasi bir hata olmuş olsa bile, "devlet sırlarının açıklanması, alçaklıktı"(595)
(590) PRO PO 371/101893, İstanbul Başkonsolosluğu Raporu, 03.06.1952
(591) PRO FO 195/2486/855, İstanbul Başkonsolosluğu Raporu, 19.10.1944
(592) Rıfat Bali, "Çok Partili Demokrasi Döneminde Varlık Vergisi Üzerine Tartışmalar, Tarih ve Toplum, 165 (1997), s. 47-59
(593) Ökte, The Tragedy of the Turkısh Capital Tax, s, 67
(594) Akşam, 18.05.1951; Son Posta, 20.05.1951
(595) Cumhuriyet, 28.06.1951
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.