Queneau, "her tür edebiyatın ve her tür şüpheciliğin babası"
Homeros ile şüpheciliğin ve bilimin (ve edebiyatın) özdeş olduğunu anlamış olan Flaubert'in arasına, kendi Parnassos'unun
onur konumlarına herkesten önce bir çağdaşı ve bir kardeşi
gibi gördüğü Petronius'u, sonra "yapıtının kaotik görünümüne
karşın, nereye gittiğini bilen ve devlerini, altlarında ezilmeden,
son Trinc'e [içki] doğru yönlendiren" Rabelais'yi ve son olarak
Boileau'yu yerleştirir.
Sayfa 274
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.