Ben huzur denizinde yüzerken sevincimi gölgelmeye çalışan iğrenç bir ses, içimden dışıma doğru taşımaya başladı :
- Huzur senin neyine, baban seni ortaokula bile göndermiyor!
Hemen cevap veriyorum bu sese:
Hiç de bile, göreceksin sonunda başlayacağım ortaokula.
Şimdi yüreğimin orta yerinde bir söz dalaşı başlamıştı :
- Sen öyle san,okula mokula gitmeyeceksin işte; cahil kalacaksın, cahil!
- Bana cahil kalacaksın diyene bak. Asıl sen cahil kalmışsın da haberin yok.
- Nerem cahilmiş benim?
- Cahil olmasan beni böyle kızdırmazsın. Belli ki asıl sen okula gitmemiş, bu yüzden cahil kalmışsın.
-Vay, vay, vay.... Neler bilirmişsin öyle!
- Ne sandın ya...
- Bir şey sandığım yok canım. Senin cahil kalacağını söylüyorum o kadar, hem de zır cahil!
- Bak yine başladın, git başımdan be!
- Gitmiyorum işte, ömür boyu içinde olacağım senin.
-Ben seni göndermeyi bilirim.
- Gönder de görelim o zaman
Böyle durumlarda ne yapmam gerektiğini annemden öğrenmiştim........