Insan kokusuz bir çiçek gibi yaşamıyordu ki... Her zaman istediğimiz gibi korkmuyordu üstelik. Yaşadığımız sürece bir kokunun ardından koşup duruyorduk. Bazen de aradığımız o kokuyu hiç ummadığımız bir yönden, bir köşeden, beklemediğimiz biri, bir esintiyle getiriyordu böyle.
Sayfa 87 - Şule yayınlarıKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.