Emily Bronte ona hayranlık duyacağım bir olay örgüsü ile karşı karşıya bıraktı beni. Başta ağır ilerleyen roman, işler gün yüzüne çıkınca kendini okuma aşkıma bıraktı. Bu kadar çok karakter ile böylesine iyi bir roman yazmak olur şey değil. Her karakter özgün ve güçlü. Ama ortak bir noktaları var: kötülük. Karakterlerin her biri zamanı gelince kendini anlatıyor. Bu da inandırıcılığı arttırıyor, romanı güçlü kılıyor, anlatıyı da. Aşk ve şiddet aynı içerikte buluşuyor. Kitaptaki temayı kısaca açıklamak gerekirse; kötülüğün gün yüzüne çıkması için zamanını beklediği ve eğer üreyebilecek bir mekan bulduysa kolaylıkla gelişeceğini konu eden bir romandan bahsedilebilir. Şiddet ve kötücül düşünceler elbette içinde tutkuyu barındıran aşk ile gün yüzüne çıkıyor. Düşüncelerimi kendine çeken bir roman olmakla bereber asla katlanamayacağım karakterler de olmadı değil. Özellikle Heatchliff karakterini Martin Eden ile mukayese etmiş bulundum. Martin'in aşkı onu soylu bir yola iletirken Heathcliff yerilmekten ve hor görülmekten kaynaklanan bu duyguları sadece şiddete yordu ve sonuç olarak saplantılı bir aşkın yanında insanlara zarar vermekten keyif alır hale geldi. Yani sadizmi Heatchliff'de tam anlamıyla görüyoruz. "Aşk nelere kadir!"

Uğultulu TepelerEmily Brontë · Yabancı Yayınları · 201741,9bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.