“Hegelci idealizm için duyulur-ötesi, yani metafizik belirlenimler, duyulur ya da fiziksel olmayan belirlenimlerdir. Hegelci diyalektik açısından metafizik ya da Türkçesiyle fizik-ötesi, fiziksel bir ötelik ya da ötekilik olamaz, çünkü bu durumda fizik-ötesi olamaz. Bütün fiziksel ötekilikler zaman ve makân bağlamında fiziksel gerçekliğe, Hegel’in ‘kötü sonsuzluk’ dediği sonsuz doğanın kendisine aittirler. Metafizik yalnızca düşünsel ve ideal bir belirlenim olarak kavranabilir ve varolabilir. Böylece mutlak ve sonsuz varlığı fiziksel bir belirlenimmişcesine imgelemeye, tasarımlamaya, zaman ve mekân içinde kurgulamaya dönük tüm metafizik ve dinsel düşünce, Hegelci mutlak idealizm açısından yeterince ‘idealist’ değildirler. Bu imgesel ve tasarımsal yönelim, sıradan sağduyuya oldukça egemendir ve sonsuz doğruluğun sonlu kılınması, tasarımsal bir içerik olarak ‘şeyleştirilmesi’ sakıncasını doğuracaktır.” s. 124-125
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.