Bazen bir şey kaybettiğimizi sanarız. Mesela bir kalemi veya telefonu. Arayıp dururuz, telaşlanırız, korkarız, bir daha asla bulamayacağınızı sanarız. Arayıp bulamayınca da vazgeçeriz. Ancak o kalem veya telefon biz ararken zaten elimizdedir ya hani, fark ettiğimizde ferahlarız, seviniriz ve yeniden sahip oluruz.
Bu kitapta da Estes kadınların kaybettiklerini sandığı o doğal benliğin aslında hiç kaybolmadığını, o benliği bulabilmek için sadece kendilerine bakmaları gerektiğini hikayelerle ve bu hikayelerin mitolojik ve psikolojik altyapısıyla anlatıyor. Hikayeler başta sıradan gelse de yazar açıklamalarıyla adeta hikayenin röntgenini çekiyor. Okuyanda (özellikle kadın okurlarda) derin hisler bırakacaktır.
.
Estes' in dediği gibi
"Tüm sevdiklerime ve hâla kayıp olanlara..."
Geleceğime sakladığım bir kitap oldu.