Pokrovski'nin odası çok yoksul döşenmişti; pek düzen yoktu. Duvarlarda kitap dolu beş uzun raf vardı. Masanın ve sandalyelerin üstü kitap doluydu. Kitap ve kağıtla! Aklıma tuhaf bir fikir geldi ve o sırada içimi tatsız bir hoşnutsuzluk duygusu kapladı. Benim dostluğum, benim seven kalbim onun için önemsizmiş gibi geldi. O eğitimliydi, bense aptallıkla yanıyordum ve hiçbir şey bilmiyordum, hiçbir şey okumamıştım, bir tek kitap bile... Kitaplarla dolup taşan uzun raflara kıskançlıkla baktım. Beni bir hoşnutsuzluk, bir sıkıntı, bir çılgınlık kapladı. Onun bütün kitaplarını tek tek, olabildiğince çabuk okumayı istedim ve buna karar verdim. Bilmiyorum belki de onun bildiği her şeyi öğrenince, onun dostluğuna layık olacağıma inandım.
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.