Bir evin duvarında yıllarca asılı duran resim, hemhal olur duvarla. Çerçeveleri betonun parçasıdır artık. İşte insan da böyledir erenler, içinde biriktirdiği şeye benzer zamanla. Derken günün birinde, ola ki taşınırken- bir evden ya da kendinden- birisi alıp çekiverir resmi yerinden.
O vakit odada, az önce resmin durduğu yerde, garip bir boşluk peyda olur. Ötekilerden temizdir, kirlenmemiş...Toz zerresi bir kere bile değmemiştir o boşluğun göğsüne, benzersizdir.
Benzersiz kalan kimsesizdir.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.