Neyzen Tevfik bermutad Ney'den Tevfik. Fazlası yok, eksiği var. Aşağısı yok, üstü var. "Biz" derken tam olarak nereyi işaret ettiğimi ben dahi bilmiyorum ama; biz çok şairi hoş gördük. Nice hadsiz mısraı tev'il edip, hüsn-ü zan ile şiire olan vefa borcumuzu, fikir kasnağına zemberek öre öre de olsa tazeledik. Öyle ki damlayan bu agudan bozma, Allah'tan bulma mısralara dahaca tahammül edebilmek için, bardağın altını deldik; ta ki taşmasın için. Lakin Ney'den Tevfik'in bazı şiirleri, bardağa damlamaktan öte necaseti bile kirletiyor. Daima mütebessim baktım zatına. Evvela "şair işte... kafiye tuttuğunda kendi babasına sövücü mezheplisinden hemde.." demiştim. Bülbülün ne öttüğünü değil, ne güzel öttüğüne kulak vermekle iktifa edeyim dediydim, öyle de yaptıydım. Ta ki bu kitabı okuyuncaya dek.. Kolay bir hayat değil onunki. Birçoklarımızdan tiksinebilecek kadar da temiz. İçinde bir arzu var bir de ihtiras. Gel-gitlerle dolu bir hayat.. Bir yanında Tevfik Fikret, diğer tarafında Mehmet Akif.. Cümbüş işinde değil, içinde. Lakin fevkalade bir ibret. Evvelce nefsiyle güreşe tutuşurken, birçok defa yüzünü yıkama fırsatı buluyor Tevfik. Neden sonra memleketin gündemine kayıtsız kalamıyor. İşte burda kopuyor kopmakta olan.. Bazı şiirlerini okurken, bir dergahın iki metrekarelik hücresinde; rahleye nazır bir bağdaş oturuşuyla buluyorum kendimi. Lakin bir sonraki şiire geçer geçmez, annemin ağzıma biber sürdüğü o yılların utancıyla esefler savuruyorum Tevfike. Sövmelerine alışacak gibi oluyorum derken, birden küfürlü şiirlerine denk geliyorum. Bunca elfaz-ı küfürlü şiirine rağmen, nasıl avuturum torunlarımı? Nasıl tevil ederim bir insana; "Tanrı ölmez, o dilerse görünür bir müddet, Kaybolunca onu kalbinde bulur her millet." deyişini? Hatta; "Ulu Tanrım ölü müsün, diri mi? İsa gibi yoksa üçün biri mi?" beyitine ne demeli? Haydi kapattık gözlerimizi.. Peki ya şu şiirini nereye koyarız da saklarız? "DEĞİL Mİ Ulu Tanrım, akıl ermez sırrına, Bin bir ismi hakta pinhan edersin. İçirirsin sabrın peymanesini, Hikmetini sonra ayân edersin. Gizlenirsin bir nüvenin içinde, Âdemin de şeytanın da cinin de, Her milletin ayrı ayrı dininde Şirke, küfre, raybi bürhan edersin. .. Bozuktur düzenin, olmazsın akort, Tavşana kaç dersin tazıya aport, Haham, papaz, hoca ettikçe zart zurt, Alay eder güler, isyan edersin. Sen indirdin yere şu dört kitabı, Ayrı ayrı her birinin hisabı, Her bir dinin sensin putu, mihrabı, Yalanına kendin iman edersin. ... " Ne muhabbet duyarım, ne nefret beslerim.. Yalnızca acıyarak bakıyorum zatına. *** Umulur ki bir vakitler giydiği hırka hürmetine tövbe nasip olmuş olsun.

Azab-ı MukaddesNeyzen Tevfik · Kapı Yayınları · 2012197 okunma

··

151 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.