Sadece bitirmiş olmak için okudum. Artık bu konuyu böyle tasavvufi bir kalıpta okumayı isteyecek insan kaldı mı ondan da emin değilim. Konunun ele alınışı son derece sıkıcıydı ve kötü bir kurgusu vardı. Yazar Mesnevi ve Mevlana'nın bilinen hikayelerini başka bir kompozisyonda toplamaya çalışmış ama tarz ve dil kullanımı bana çok itici geldi. Konunun muhataplarının 700 yıl önce yaşamış olması bugünün kurgusunu neden o zamanın diline uydurmaya çalışılmalı anlayamıyorum. Örnek; "Zâtım, her zamanki vâkârımla bağdaş kurdum. Mevlânâ'ya, nazargâhıma oturtarak, tam olarak iki kaşımın ortasına bakmasını salık verdim. Mevlânâ da aynen söylediğimi yaptı. Bu hâl üzre iken, Zâtım da mübârek nazarlarımı Mevlânâ'nın gözlerine diktim......." Basit bir konunun böyle ağdalı hale getirmeye çalışarak alıcı bulmasının beklenmesi, içine edebi ya da tarihi kayıtlı hiç bir şey katılmadan sunulması biraz saygısızca geldi bana. Dini temalardan hoşlanıyorsanız bile gönül rahatlığı ile okuyun diyemiyorum. Zaman kaybı.

Şems-i Tebrizi'nin Not DefteriMehmet Hakan Alşan · Ahir Zaman Yayınevi · 2015160 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.