“İmam efendi, o musalla taşı musalla taşı olalı böyle Er kişi görmedi!" Ne zaman Atsız'ın adını duysam bu cümle yankılanıyor içimde. Rabb'im taksiratını (ta-kusur) affeylesin. ** Roman okuma alışkanlığı olmayan ben ilmihal ve sözlük okumaları yaparken nefes almak için ablamın kitapları arasında bulduğum bu kitabı okumaya niyetlendim. Siteden de Atsız beğin en tutulan kitabı olduğunu görmüş olmam iyi geldi. Ayrıca sevdiğim kişilerin sevdiği kişileri tanımak okumak istiyorum. Yazının başındaki söz, Fethi ağabeyin Atsız'ın cenazesinde hocanın cemaate, 'nasıl bilirdiniz?' sorusu üzerine söylenmiş. Buradan da Atsız beği tanıma ihtiyacı hissettim. Öncesinde sevgili İsmet ağabeyimin ,elinde metre kafatası ölçerek Türk arayan birisi olarak bahsettiği Atsız beği okuma hevesim yoktu. Ama Fethi ağabey İsmet ağabeyimin de ağabeyi olduğu için okuma istediği oluştu. Derken bu tevafuklar silsilesi ile kitabı elime almış bulundum. Güya ilmihal okurken aralarda okuyacağım kitapla ilmihale ara vermiş buldum kendimi. ** Kitabın 31. yani son bölümünü okurken aklıma DiCaprio'nun başrolünü oynadığı, bilim-kurgu türünün efsane filmi 'Başlangıç' geldi. Gerçekliğe ulaşmak için bir rüyadan diğer rüyaya uyanarak gerçek aleme uyanmaya çalışan DiCaprio. En son gerçek hayata uyandığını düşünüyordu ama fırıldak dönmeye devam ediyordu. Kitapta da bir Efsane'nin üç farklı dönemde tekrarı sembolize edilmiş. 1. bölüm ilk dönemi kısaca anlatırken 31. bölüm son dönemi yansıtıyor. Sadece kahramanların ismi değişiyor. Ve asıl bölümde efsane, 2-30. bölüm, yabancısı olmadığımız bir döneme yakın bir tarihe uyarlanıyor. Çok ilginç bir geçiş var arada. Hikayenin kurgusundan çok daha enfes bir durum bu. ** Bu roman gerçek bir efsaneden mi yola çıkmış yoksa Atsız beğin ütopyası mı bilmiyorum. Bana daha çok ütopyası gibi geliyor. En azından üyopyasına dönüştürmüş diyebilirim. Bu yüzden romandan ziyade Atsız'ın fikir dünyasını anlama yolculuğuna çıkmış gibi hissettim. Beni böyle düşündüren nokta Selim'in ahirette hesap verme bölümü. Burada Atsız'ın 4 peygamberi dikkatimi çekti. Sırasıyla; Zerdüşt, Nirvana, Buda ve Hz. Muhammed. İlk üçünün peygamberliği bilinmiyor ama Atsız bunların peygamber olduğunu düşünüyor dahası Türklerin Tarih kitaplarında bahsedilen inançları ile ilişkisi olduğu kişiler olduğu dikkatimi çekiyor. Meselâ Buda niçin var? Çünkü Uygular Budizm dinine de inanmış. Son olarak Türklerin son dininin peygamberi Hz. Muhammed konuşuyor. Burada dikkatimi çeken ikinci ilginç nokta ise peygamberler ana karakteri suçlarken ana karakterin onlara itiraz edişi. Ama Türk kahramanları Alp Er Tunga, Mete Han, Alp Arslan... onu suçlarken suçunu kabul etmesi oldu. Buradan çok şey çıkarılır. Türkler savaşçı bir millet olduğu için sadakatinin daha çok savaşçılara olduğu olması gerektiği mesajı veriyor yazar. Üçüncü nokta ise Hz. Muhammed, ana karekteri suçlarken şeriattan bazı maddeleri sayıyor. Meselâ ana karakter alkol bağımlısı Peygamber sav bunun suç olduğunu söylerken, ana karakter buna itiraz ediyor. Sanıyorum yine inançta oturtamadığı ya da kabullenemediği şeyleri kurguyla anlatmaya çalışıyor. Tekrar kurgu demişken. Bu kurguda farklı olan bir şey ise gerçek hayatta var olan kişiler. Meselâ ana karakterlerin, Abdülhak Hamit Tarhan'ın şiirini falan okuması bu kişilere gerçeklik katıyor. Asıl ilginç olan, Atsız'ın romandaki akışa kendi şiirini de katıyor oluşu. Şiiri romanın örgüsüne göre mi yazmış yoksa şiirin etrafında mı gelişiyor bilmiyorum. Ama şiirin olduğu yerde bana göre bir gerçeklik vardır. İnsanlar keskin şeyler yaşayabiliyorlar ve bunu anlatma ihtiyacı anlatırken ise kendini ele vermemek için masala dönüştürme yöntemi aklıma geliyor. Bu olayın içine inancını, hayalindeki Türk tasavvurunu ve birtakım konulardaki fikirlerini de katarak gerçek-kurgu arasında kafa karıştırarak anlatmaya çalışıyor. Kısmen yahut tamamen yanılıyor da olabilirim. Bende böyle bir izlenim uyandırdığını söyleyebilirim

Ruh AdamHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 201926,7bin okunma

··

51 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.