Jose Saramago, bu romanında körlük olgusunu bir metafor olarak kullanmış, “kişilere ad vermeksizin liberal demokrasinin insanları sürüklediği sağlıksız ortamı “ körlüğe benzeterek bulaşıcı körlük sembolü ile anlatmak istemiştir. Körlüğü bir metafor olarak kullanan yazar bu romanında insanların içinde hayvani duyguları ve insani erdemleri başarıyla yansıtmıştır. Roman pek çok dile çevrilmiş, yazarının Nobel Ödülü almasında büyük bir katkıda bulunmuş, bakmak ve görmek arasındaki farkı insanlara izah eden bu roman güzeldir.
