Kerem Işık’ın ilk öykü kitabı, Aslında Cennet de Yok.
Benim de kalemiyle tanışma kitabım.
Öyküleri okurken, “kafası benim gibi çalışan insanlar var, yalnız değilim,”dedim.
Yaşamınızda kabullendiğiniz, artık farkına varmadığınız ayrıntıları, etrafınızdan geçip giden insanları, davranışları, nesneleri bir anda fark edersiniz ya, sonra neyin neden olduğunu sorgularken, gerçekliği kaybedersiniz, ya da gerçekliğin içinde kaybolursunuz.
Kerem Işık’ın öykülerinde hep bu duyguyu hissettim.Üstelik dilini de esprili buldum.
