Mecbur olmadıkça Dennis’in odasına hiç girmiyordum. Kapının arkasından, yatağın altından, dolabın içinden Dennis karşıma çıkıverecek gibime geliyordu. En çok da dolap korkuturdu beni. Annem beni o odadan Denny’nin albümünü, ayakkabı kutusunda sakladığı resimlerini almaya yollarsa, odaya adım
attığım anda dolap kapısının ağır ağır açılacağını hayal etmeye başlardım. Yerimden kıpırdayamazdım tabii o anda. Ağabeyim solgun ve kanlar içinde dolaptan bana uzanırken ellerini pençe gibi kıvrılmış görürdüm. Çatlak ve boğuk çıkan sesiyle bana, “Sen olmalıydın, Gordon,” derdi. “Sen
olmalıydın.”
Sayfa 35Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.