Yaşam, ya da yerleşik bir adamın yaşamı tekrarlardan oluşur, bu yüzden de sıkıcı olabilir. Yeni hiçbir şey olmaz. Akıl hep yeni oluşumlar ister. O yüzden genç ruhlar için keşif vardır, arayış vardır, yolculuk, tehlike, değişim vardır. Ama tabii ki yolculuğun, tehlikenin ve değişimin de kendine has bir sıkıcılığı olur. Sonunda hep o aynı başkalık olmaya başlar; başka bir tepe, başka bir nehir, başka bir adam, başka bir gün. Ayak uzun mu uzun bir çemberde dönüp durmaktadır. Beden evde öğrenmiş olduğu şeyleri, hareketsiz olduğu zamanı yeniden hatırlar. Farkında olmayı. Ayağının altındaki toz zerreciğinin, ayağının tabanındaki derinin, havanın yanağa temasının ve kokusunun, ışığın havadan düşüşünü ve hareketinin, nehrin ötesindeki yüksek tepede biten otların renginin, bedenin ve ruhun düşüncelerinin, derinliklerin berrak karanlığındaki renklerin ve seslerin durmaksızın hareket eden, durmaksızın değişen, sonsuza kadar yeni olan dalgacıklarıyla titreşiminin farkında varmak.
Sayfa 175Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.