İnsan herkesten kaçabilirdi. Yalanlarına inanmadığı herkesten uzaklaşabilirdi. Ama günün sonunda bütün kötülüklerine, bütün eksikliklerine, yalanlarına ve hırsına şahit olduğu kişiden, kendisinden kaçamazdı. Kendisiyle yüzleşen insan, doğruları kabullenebilir ve kendisini sevmeyi öğrenebilirdi. Çünkü herkes kendisini sevmeye mecburdu. Saf sevgi de kimse kendisini sevmeden ortaya çıkmıyordu. Kendisinin farkına varabilen insan ve kendisini sevebilen insan başkalarına da sevgisini dağıtabilirdi.
Sayfa 51Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.