Her defasında kitabı bitirdiğimde inceleme yazmayacağım diyorum kendi kendime. Bunun bir sürü sebebi var tabiki ve en önemlisi hakkını veremediğimi düşünmem. Lakin kitap hakkında ne hissettiğimi kısa da olsa yazmadığımda bir eksiklik hissediyorum. Dönüp okuduğumda ne düşündüğümü ve hangi duygularla bunları yazdığımı anımsamak sanırım bana iyi geliyor. Bu kadar iç monologdan sonra gelelim eserimize (zira Oğuz Atay okuduktan sonra bu monologlar uzaaar gider). Bu kitabı bitirdiğimde en son cümle olan “Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” diyen sevgili Oğuz Atay, tüylerimi diken diken etmeyi başardı yine. Buradayım Oğuzcuğum Atay diyerek kitabın kapağını kapattım. Yine yalnızlıklar, umutsuzluklar, karamsarlıklar, kısacası tutunamayanlar hikayelerde yerlerini almış. Ayrıca Oğuz Atay’ın kendine has üslubuyla, zekice yaptığı eleştirileri de atlamamak lazım. Kitabın içerisinde sekiz hikaye var ve hepsi birbirinden güzel. Lakin iki hikaye var ki beni çok etkiledi, birincisi ‘korkuyu beklerken’ diğeri ise ‘babama mektup’. Hikaye okumayı, daha doğrusu Oğuz Atay okumayı seven herkese tavsiyemdir. Yazarla henüz tanışmamış olanlar varsa da başlangıç için güzel bir tercih olabilir. Keyifli okumalar.

Korkuyu BeklerkenOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202226,5bin okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nagihan Hanbarcı