Yoksulluk icimizde zaten ismi bile ile de gönül fetheden bir eserdi ama içerik girişler bazı paragraflar insanın içine işliyor. sorgulatiyor süheyla miyim engin miyim ya da her ikiside olamadım mi diyor insan.. süheyla karakterinin iç sesi, kendini buluşu , cesareti kendine söz geçirebilmesi insana kendini hatırlatıyor acaba ben ne yapardım diye düşündürüyor. engin karakteri aslında günümuz de tüm insanlığa ithaf edilmiş hepimizi icine alıyor ve uyanış ne zaman diyor insan. son kısimida ki engin in kendine dönüşü, yalnızlığı,caresizlik duygusu ve sükunet i, döndüğü yerdeki eskiyi bulamayısı cümleler... Yazarin en sevdiği eser olmamasi insanın bunları yazıp sevmemesi mümkün değil. aslında münire hanım da çok tanıdık bir karakter bence güzel bir vurgu olmuş etrafımızda o kadar çok var ki çok tanıdık geliyor enfes bir Kutlu eseri..