Türkiye'de, neyin ne olduğunu, Kimin ne zaman, ne gibi haksızlıklara maruz kaldığını okudukça; ülkem adına hiçbir şeyin, hiçbir zaman benim istediğim gibi olmayacağını bilmek beni çok üzüyor. Çünkü her okumamda fark ediyorum ki, yıllar geçiyor ama bu ülkede adaletsizliklerin haksızlıkların sonu gelmiyor. Ve her dönemde bir "kesim" bir "jenerasyon" haksızlığa uğruyor ve çağdaşları, haksızlıkları göz göre göre yok sayıyorlar.
İskender Pala'nın kitabın sonlarına doğru ümitvaroluşu, her gün yataktan çıkmasının sebebinin kimi haksızlıkların önüne geçmek istemesi, ne yazık ki bana hiç umut vermedi. Çünkü şu anda da binlerce insan haksızlığa uğruyor ve ne İskender Pala, ne de bir başkası elinden geleni yapıyor.
Her şey sözde kalıyor...
Her şey söz ve kalıyor.