(spoiler) Stefan Zweig ın okuduğum tüm eserleri beni ayrı ve uzak dünyalara alıp sürüklüyor. Bu eserde aşkı ele alış biçimi "gündelik hayatta buna platonik deniliyor" olağanüstü farklılık içeriyor ve kendimi mektubu okuyan ın yerine her koyduğumda "intihar" dışında bişey düşünemedim!
