Rasim abi kusura bakmasın, beğenmedim demek haddim değil elbette, ancak bu anlatım tarzı hiç bana göre değil. Öykülerde olay yok, tam olarak ne anlatıldığı belli değil, imgeler, semboller, üstükapalı anlatım, içinden çıkamadığı büyük bi derdi varmış gibi davranan ama aslında çok da bi derdi olmadığı anlaşılan kimliği belli olmayan kişiler. Rasim Özdenören’in okuduğum ilk öykü kitabıydı. Genel olarak hikayelerinde tarzı bu mu bilmiyorum.
Keyif alamadım.