57 yıl önce bu dünyadan ayrılan ama, hâlâ öğretmeye devam eden ender insan. Tanıdıkça artan sevgim ve saygımla, her insanın hayatında Nâzım gibi bir insan olsa, hayatına dokunsa, dünya, bambaşka bir dünya olurdu, diye düşünüyorum. Kendi öz evlatlarına yakınlaşamayan onca insanı görürken, biyolojik evlâdı olmadığı halde duyduğu sevgi, verdiği emek için ne dense az.. Üstelik özgür bir ortamda olmadığı halde.. Diyor ki: ''Affetmeyecek olduğum birçok eziyetler arasında başta gelenlerden biri de beni oğlum insan olurken onun yanı başında bulunmak hakkından mahrum etmeleridir.'' * Hani, Nâzım'ı hep ilişkileriyle dillerine dolayanlar vardır ya; keşke kendileriyle, Nâzım gibi yüzleşebilseler, o cesareti gösterebilseler. Hiç tereddütüm yok ki, samimiyetle yüzleşildiği takdirde kimse kimsenin hayatını eleştirecek kadar mâsum olmadığını görür ve en azından susmayı öğrenir. Ders niteliğindeki şu sözlerini ekleyeyim: * ''Kusur lakırdısının bütün izafiliği göz önünde tutulmak şartıyla, kusursuz insan yoktur zaten. Sadece, kusurlarını belli etmeyen kurnazlar, mürailer vardır ki, hakikaten korkunç mahluklardır. Sonra, kendi içine kapanmış insanlar vardır, onlar da içlerinde kötü bir şeylerin üstüne kapanıp onun dışarı vurmasından korkan insanlardır. Kirli çamaşırlarını herkesin önünde yıkayan insanlar da vardır, işte en az onlardan kork. Çünkü onlar cesur insanlardır. Cesur insanların çoğu da, iyilikleri kötülüklerinden çok olan insanlardır. Yalnız, cesareti hangi manada kullandığımı anlıyorsun elbette.''

Cezaevinden Memet Fuat'a MektuplarNazım Hikmet Ran · Adam Yayınları · 2003267 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.