Aldatmak, ya da olması gereken ismiyle “Zina”, Paulo Coelho’nun kendisini Tuna Kiremitçi zannettiği eseridir. Bu kadar felsefi, mitolojik ve psikolojik donanıma sahipken bu kadar boşluk ve piyasa kitabı yazılması gerçekten inanılmaz. Kitabın unsurlarını tek tek incelersek ne demek istediğimi daha iyi anlatabilirim: Bir kadın düşünün çok zengin bir koca, iyi bir aile ve iyi bir kariyere sahip ama 30’lu yaşlarının başında bir depresyona yakalanıyor ve hiç mutlu olamıyor, bu temelde aslında mutluluğu ve sevgiyi arayışı anlatılıyor. Klasik bir konu ama Coelho işlediyse güzel işler diyorsanız yanılıyorsunuz. Öncelikle bu burjuvazi buhranı olarak adlandırılan iç sıkılması macera arayışı ve diğer kavramlar temellendirilmemiş, bir anda başlayan süreç gibi bir algı yaratılmış. Sıradanlık,rutin ve her şeyin alışıldık olması kavramları vurgulanıyor ama bu kavramların altı yeterince doldurulmuyor sadece böyle bir kavramlar yığını var ve burjuvazi depresyonunun temeli olarak gösteriliyor. Depresyonu için psikiyatristlerle görüşüyor memnun kalmadığı ve kendisine ilaç önerdikleri için bu sefer de bir alternatif tıp uzmanı Kübalı bir şaman ile dertleşiyor. Bu kısımlar o kadar baştan savma geçilmiş ve emek gösterilmemiş ki Kübalı şamanın bu akışta ne işi olduğunu anlayamıyorsunuz. Zina yaptığı kişinin siyasi konumu, o kişinin eşini konumlandırması ve depresif kahramanımızın o kişinin eşinin yaptığı konuşmaları bir şekilde hep üstüne alınışı gibi hayatın normal akışına aykırı süreçler var. Hele ki torbacının yasak uyuşturuculardan ve ahlaktan bahsettiği sahneler sona ersin diyerek okudum. Bir temellendirme yapmaksızın havada kalan konuşmalar havada kalan kavramlar kitabın tıkanmasına ve merak duygusunun yok olmasına sebep oluyor. Kitap akmıyordu... Kitabın sonlarına doğru yüzleşme aşaması, sevgiyi tanıma ve sevgiye ilişkin tanımlamaların yer aldığı bir bölüm var. Bu bölümde yer alan sevgi tanımları o kadar basmakalıp ve o kadar olağan ki bir Coelho romanı okuduğunu hissettirmekten çok uzak. Her şeyin başı sonu temeli sevgidir mesajıyla bitiyor kitap hakikat sevgidir diyorlar. Depresif karakterimizin depresif sevgilisi ile zina sahneleri de oldukça havadaydı. Yeni şeyler arayışındaki iki kişinin yeni şeyleri master ve slave temasında yaşaması, hükmedenin zaten ünlü bir siyasetçi olması oldukça ironikti.

AldatmakPaulo Coelho · Can Yayınları · 20148bin okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cassandra metis