Yalnız kalmıştır zaman ona anlamsız görünür, artık hiçbir umudu yoktur. Dünya ya bakışı böylece bir kez daha derinliklere, şimdi uçurumun dibine kadar iniyor: orada şeylerin özündeki acıyı görüyor ve bundan böyle, âdeta kişiliğinden sıyrılarak, kendi payına düşen acıyı sessizce kabulleniyor.
Sayfa 46
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.