Daha güzel bir dünya kurma yolunda paylarına acı düşenlere...
Rıfat Ilgaz’ ın anı-roman niteliğindeki eseri, ikinci dünya savaşı sıralarında, ülkemizde yaşanan sürüncemeleri bir aydının kaleminden aktarıyor okura. Karne ile alınan ekmekler, kışın çetin geçtiği istanbul’ unda yakacak odun-kömür bulunamaması, varlık vergisi, varlık vergisi sebebiyle yükselen pahalılık; yoksul halkta, kahvehanelerde dahi bulunamayan çayın, aylardır saklanmış bir demlik çayın en özel zamanların içeceğine dönüşmesi, sol-sağ çatışmasının savaşın etkisi ile memlekete yansımaları…
ilk baskısı 1974 tarihinden yapılmış. Oysa, yazar, 1940’lı yılları yeni yaşıyormuşçasına tüm detayları ile okuru ile paylaşıyor. yayınlamak için üstünden otuz yıl kadar geçmesini beklemek, belli ki yazarın birtakım endişeleri hâlâ taşıdığı gösteriyor. hoş, karartma geceleri okuduğunuz zaman da hak vermiyor değil insan.
şiir kitabı toplattırılan edebiyat öğretmeni Mustafa Ural’ın, evine yapılan baskından üst komşunun kızı Ayten sayesinde kurtulmasıyla başlayan serüven, iki buçuk aylık bir sürüncemeye sahne olur. Sağlık sorunları yüzünden teslim olmaya yanaşmayan şairin, karakolla ilgili korkuları da vardır. Kitabında sık sık değindiği üzere, işkence ve kötü muameleden sakınmaktadır. 9 Mart 1944 tarihinde başlayan bu süreç birçok bakımdan yazar çerçevesinde, sorgulayışın ve içe dönüşün imgemesini taşır.
Eserde karartma İstanbul’unun güncesi tutulmuş gibidir. Yazar, bu kaçış öyküsü sayesinde İstanbul’ u ve İstanbul’un ev sahiplerinin her halini, yaşadıkları yoksullukları ve karamsarlıklarını tüm gerçekliği ile yansıtmıştır
77 yılda hiçbir şey değişmemiş ülkede. bin yıl geçse de değişmeyecek gibi
olan Rıfat Ilgaz, Sabahattin Ali, Nazım Hikmet gibi halkçı aydınlara oldu.
kitap sürükleyici, Mustafa Ural'ın acıları bitsin ama kitap bitmesin istiyorsun.
Şükran'ın "yanlış anlama sakın" deme yüzsüzlüğü Mustafa kadar beni de yaraladı. ben ihaneti orada anlayabildim çünkü.
Ayten üzerinden Çiğdem ve Şükranın şekilci, basmakalıp hallerini çok güzel aktarmış Rıfat İlgaz. gerçi Ayten de henüz 17 sinde genç bir kız, zaman ne gösterecekti bilinmez ama geriye dönüp baktığınızda pişman olmak istemeyen bir kadın olmak istiyorsanız hangi yaşta olursanız olun Ayten gibi olun Ayten gibi yaklaşın olaylara.
Av, avcı metaforunda Ilgaz sürekli gezen dolaşan av olmayı seçmesi, murphy kanununa kurban gidip en beklenmedik anda paçayı ele vermesi kaçınılmaz bir sondu, nitekim de oldu.
Eser ve yazar ile tanısmama 
Ebru Ince 'in #97758442 etkinliği vesile oldu kendilerine çok tesekkür ediyorum.
··
4 görüntüleme
"Şu gün şu tarihte teslim olacağım " notlarıyla hep ertelenen bir teslimiyet :) insan özgürlüğünden nasıl vazgeçebilir ki ? Ne kadar daralsa da dünya :)) gülücükler alışkanlık aslında burada çünkü ben de okurken üzüldüm ,yoruldum ve utandım olanlar adına .. şiirden mahkum Mustafa ve "Sınıf " unutulmayanlar arasında olacak benim için de ..
Emeğine sağlık 👍çok teşekkür ederim destek ve incelemene ..
İnanmıslık olunca özgürlük geri plana atılabiliyor galiba.
İnsan yanlıs birsey yapmadiğına inaniyorsa hadiseler kisiyi fazla yipratamiyor. Netice de insani etkileyen hadiseler değil hadiselere yüklediği anlam.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.