İlk okuduğum da henüz on üç yaşın da Ortaokul talebesiydim. o günlerden bu zamana dek en az 5 defa okudum. büyük bir tat aldığım bu kitapla o çocukluk yaşlarımın silinmez hatırası şöyleydi: İnce Mehmet rüyalarıma girer "ben" olurdum. kimselere bırakamazdım İnce Mehmet'liği. Bazen gazeteler yazardı sinema ya film yapılaçak diye. Ben kıskançlık dan hasta olurdum. Çocukluk işte. Ama bu muhteşem eseri iyi ki yazmış Yaşar Kemal. kendisine ve tüm İnce Mehmetlere saygıyla..
