Uygar kişi vahşiden esas olarak basiretle ya da biraz daha geniş bir terim kullanırsak öngörüyle ayırt edilir. Uygar kişi, gelecekteki hazlar oldukça uzak olsalar bile onlar uğruna şimdiki acılara katlanmak ister. Tarımın yükselişiyle birlikte bu alışkanlık önemli olmaya başladı; hiçbir hayvan ve hiçbir vahşi, arıların bal yapması ya da sincapların ceviz gömmesi gibi salt içgüdüsel birkaç eylem biçimi hariç, gelecek kış yiyecek sahibi olmak için baharda çalışmaz. Bu durumlarda hiçbir öngörü yoktur; izleyen insan için daha sonra yararlılığı kanıtlanacak bir hareketin dürtüsü vardır. Gerçek öngörü, hiçbir dürtünün itmediği bir şeyi, ileride yararlı olacağını aklı ona söylediği için yapınca ortaya çıkar. Avcılık zevkli olduğu için, öngörü gerektirmez; ama toprağı sürmek emektir ve kendiliğinden dürtüyle yapılamaz.
Sayfa 51 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.