Bertrand Russell
Yazar
BEĞEN
TAKİP ET
8.2
2.386 Kişi
8bin
Okunma
1.405
Beğeni
37bin
Gösterim
Tam adı
Bertrand Arthur William Russell, 3. Earl Russell
Unvan
Britanyalı filozof, matematikçi, tarihçi, toplumsal eleştirmen
Doğum
Trellech, Monmouthshire, Britanya, 18 Mayıs 1872
Ölüm
Penrhyndeudraeth, Galler, Britanya, 2 Şubat 1970
Yaşamı
Hayatının çeşitli dönemlerinde kendisini liberal, sosyalist ve barışsever olarak tanıtmış ayrıca hiçbirine derinden bağlı olmadığını itiraf etmiştir. Monmouthshire'de İngiltere'nin önde gelen aristokrat ailelerinden birinin ferdi olarak dünyaya gelmiştir.
Russell 1900 lerin başında İnglizlerin "idealizme karşı isyanı" na öncülük etmiştir. Gottlob Frege ve Ludwig Wittgenstein ile birlikte analitlik felsefenin kurucusu kabul edilir. A. N. Whitehead ile birlikte Principia Mathematica adlı kitabı yayınlamıştır. Felsefi denemesi ''On Denoting''(İfade Üzerine) adlı eseri felsefinin paradigması olarak kabul görür. Aynı zamanda geniş bir çevrece 20. Yüzyılın önde gelen mantıkçılarından biri olarak kabul görür. Çalışmaları mantık, matematik, dilbilim, bilgisayar teknolojisi ve filozofiyi, özelliklede dil felsefesi, epistemoloji ve metafiziği önemli ölçüde etkilemiştir.
Russell önde gelen savaş karşıtlarındandır. Serbest ticareti ve anti emperyalizmi desteklemiştir ve barışsever tutumundan dolayı Birinci Dünya Savaşı sırasında hapishanede yatmıştır. Daha sonra Adolf Hitler'e karşı kampanyalar düzenlemiş, Stalinci totalitarizm'i eleştirmiş, Vietnam Savaşı'ındaki tutumu nedeniyle Amerikan hükümetini suçlamıştır. Aynı zamanda nükleer silahsızlanmanın dobra savunucularındandır. Son eylemlerinden bir tanesi İsrail'in Orta Doğu'daki ülkelere karşı izlediği tutumu eleştirdiği bir bildiri yayınlamasıdır.
İnsan Haklarını ve düşünce özgürlüğünü savunduğu yazıları dolayısıyla 1950 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüştür.
Kaynak: tr.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russe...
İncelemeler
192 syf.
·
3 günde
·
Puan vermedi
Kitap adının da vaat ettiği üzere mutlu olma sanatının inceliklerinden bahsediyor. İlk kısmın her bölümünde mutluluk savaşında karşımıza çıkan bir başka düşmanı ele alıp onları hangi gözle görürsek yenilmeyeceğimizi inceliyor. Bu düşmanlar yorgunluk, rekabet, kamuoyu korkusu gibi hemen her hayatın içinden düşmanlar. İkinci bölümde ise mutluluk için gerekenler sıralanıyor.
Kısaca özetlemek gerekirse, mutlu olmak dış etkenleri sorumlu tutmadan, dışa tutumumuz üzerinde çalışarak kazanılacak bir savaş. Mutsuz eden durumun çözümünün mümkünlüğünü sakince sorgulamak, değilse de yolumuza bakmak akla yatkın bir tavır olabilir mesela.
Kitabı benim için en başarılı kılan yönlerinden birisi tam bir dengeyi tavsiye etmesi. İlk bölümdeki can sıkıntısını da kabul edebilme tavsiyesine mukabil ikinci bölümde keyif almayı bilmek var. Yani mümkün olduğunda ve olmadığında mutluluğa erişmek nasıl bir süreç. Zaten yazar da kitabın sonunda bu amacına şöyle değiniyor:
"Ölçülü olma (her şeyin ortası) öğretisi ilgi çekici değildir ve ben gençken bu düşünceyi küçük görüp reddettiğimi anımsıyorum, çünkü o günlerde hayran olduğum şey, kahramanlık gerektiren aşırılıklardı. Ne var ki, gerçek her zaman ilgi çekici değildir ve birçok şeye, başka bir nitelikleri olmadığı halde, ilgi çekicilikleri yüzünden inanılır. Ölçülü olmaya gelince, ilgi çekici olmayabilir, ama pek çok durumda yararlı olan bir öğretidir."
Bilmiyorum, benim mutlu olmayı birinin bana öğretmesine dair talebimin güçlülüğü bunda ne kadar rol oynadı ama bana kalırsa kitap gerçekten de insanı teskin ediyor. Başladığımda olduğum kişi değilim artık :)
Ayrıca Russell'ın deyim yerindeyse bir halk filozofu olup kompleks bir dil ya da kuram kaygısı taşımayan tarzı, tatlı tatlı sohbet ediyormuşçasına kitabın akmasını sağlıyor. Bir bu kadar daha olsa yorulmadan okuyacaktım. Şimdi de yeniden ihtiyaç duyduğumda açıp göz atacağım, ne okusam diye soran arkadaşlarıma önerebileceğim bir kitap oldu. İyi okumalar.
Okuyacaklarıma Ekle
192 syf.
·
8 günde
·
Puan vermedi
Adı üstünde Russell'dan mutlu olmaya dair bazı tespitler. Ama ben sadece en çok ilgimi çekeni paylaşmak istiyorum sizinle.
Russell'a göre mutlu olabilmenin en kolay yollarından biri ilgi alanlarınızın çok ve çeşitli olması. Örneğin ormanda sıradan bir insanın yürüdüğünü düşünelim. Başta ağaçlara, yeşile hayran kalır ancak bir süre sonra manzara ilgisini çekmemeye başlar. Yürüdükçe sıkılacaktır. Fakat böceklere ya da farklı bitkilere ilgi duyan bir insan mesela. Hem o yürüyüş sırasında aldığı haz çok çok daha fazla olacaktır hem de çok daha geç sıkılacaktır orada yürümekten.
Size yüzünden gülümseme eksik olmayan erkek arkadaşımdan bahsetmek istiyorum. Birbirinden farklı birçok ilgi alanı var. Köpekler, voleybol, tenis, müzik, arabalar gibi. Onunla sahilde yürürken mesela, gördüğü her köpeğin cinsine dikkat etmesi, duyduğu her şarkıdaki enstrümanları anlamaya çalışması, bu gibi küçük şeyler belki ama böyle ilgiler hem onun sahilde yürümekten bana göre daha çok zevk almasını hem de daha mutlu hissetmesini sağlıyor. (canım ben de çok zevk alıyorum da örnek olsun diye)
Eh toparlamam gerekirse: mutlu olmak için - mutluysanız da daha mutlu olmak için- ilgi alanlarınızı genişletin. Bir şeylere zorla ilgi duyun demiyor tabi Russell ancak bir şeylere biraz daha dikkatli bakarsanız onda ilginizi çeken bir şey mutlaka bulacaksınız.
Okuyacaklarıma Ekle
192 syf.
·
5 günde
·
Puan vermedi
Mutluluk, TDK sözlüğünde “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” olarak tanımlanmakta. Tanımdan yola çıkarak söyleyecek olursak, bütün özlemler eksiksiz giderilebilir mi? Öyleyse mutlu olunabilir mi?
Herkesin hayatında mutlu olduğu anlar mevcuttur. Aksinin olduğu gibi. Peki her duygu hayattan ise, neden özellikle mutlu olmak için bu kadar çok çabalıyoruz? Çünkü kendimizi unuttukça bu denge mutsuzluk lehine bozuluyor.
İnsan olarak mutluluktan beklentimiz ne?
Beklentilerimiz hayatımızı şekillendiriyor. Değişen zamanla birlikte beklentilerimiz ve bunun izdüşümü duygularımız da yeniden biçimleniyor. Dolayısıyla mutluluktan beklentimiz zamana, kişiye göre oldukça farklılık gösteriyor.
Russel, mutluluğun çabalayarak elde edilebilecek bir şey olduğunu düşündüğü için bu uğraşa, Mutlu Olma Sanatı adını veriyor. Elbette bu uğraşın ilk adımı kendini tanımaktan geçiyor. İş, aile, din, komuoyu gibi birçok farklı alanda farkında olarak ya da olmayarak hissettiğimiz sıkışmışlığı çözemedikçe, mutluluğun hep bizden uzaklaşacağını söylüyor. Bu doğrultuda bakışımızı içimize çevireceğimiz konularda açıklamalar yaparak, kendi mutsuzluk kaynağımıza ulaşmamızı hedefleyen kitap, devamında bu duyguyu iyileştirebilmek için de önerilerde bulunuyor.
Kitaba başlamadan önce zor bir metin beklediğimi fakat aksine oldukça akıcı bir okuma sunduğunu söylemeliyim. Bu tarz kitaplar, bir anda okuyucunun hayatını değiştirmez fakat belli bir farkındalık oluşturarak hayatında oluşturacağı yeniliğin kıvılcımını ateşleyebilir. Benim gibi beklettiğiniz bir kitapsa, daha fazla ertelememenizi dilerim.
İyi okumalar.
Okuyacaklarıma Ekle
192 syf.
·
Puan vermedi
Birilerinin yatabilmesi ancak birilerinin daha çok işi sırtlanması ile mümkündür. Burjuva sınıfı entelektüellikleriyle övünürken yalnızca yatmadım bazen de gaz çıkardım der gibilerdir.
Herkese birazcık gaz çıkarma hakkı düşmelidir,tabi tüm gün gaz çıkarmaya alışmış burjuvalar başkasının gazının kokusundan rahatsız olacaktır. Bu zamanlarda da zora başvurmak gerekir, Marx burjuvaya nefretinde haklıydı.
Tüm yaşamı boyunca toplumdaki alt tabakanın sırtında oturmaktadır burjuva takımı ve altta kalanları aşağıladıkları vakit hiç bir rahatsızlık duymadıkları da çok açık.
Pastayı biraz olsun paylaşmayı bilseler, ekonomik sorunlar tamamiyle ortadan kalkacak.
Bill Gates milyar dolarlar ile ölçülen servetinden birazını olsun paylaşmak gibi bir isteğin içerisine girecek olsa Afrikada hiç bir çocuk açlıktan ölmeyecek. Müslümanların sık söylediği bir şey vardır "Her zengin zekat verse, fakirlik kalmaz." sanırım bu söylediklerim bunun doğruluğunu kanıtlamaya yeter de artar.
Bu kitabın ismi aylaklığa övgüdür çünkü entelektüellik her zaman aylaklık olarak görünür ve algılanır.
Ben tüm günümü okumak ve yazmakla geçirmeye çalışıyorum ancak anneme sorsanız yaptığım tek şey hiç bir şey yapmadan, boş boş oturuyorum.
Entelektüelliğin aylaklık olarak görülmesinin son dönemdeki "İnfluencer" insanlara işsiz olarak bakılmasına benzetiyorum ve evet bu şahıslar gerçekten işsiz. Pek çoğu dilenerek geçiniyorlar, benim şurada yazmış olduğum yazı için beğeni istemem de dilencilik.
Ancak toplumun istediği şeyleri verdikleri için bu dilenciler halen varlar, insanlığın entelektüel yönünü biz aylaklar üstlendiğimiz için insanlar halen hayvanlardan üstün olduklarını söyleyebiliyorlar, günde 10 sayfa olsun kitap okumazlar iken.
Bu incelemede burjuva nefretimden de biraz olsun bahşetmiş olmamın nedeni birilerinin rahat olmak yerine aşırı rahat olmak istemesi-fark edildiyse rahat ve aşırı rahat dedim çünkü alt tabaka ile paralarını paylaştıkları vakit yine çok rahat olacaklarını düşünüyorum-.
Bu açgözlü insanlar yüzünden kaybolmuş dehaları sayabileceğimizi bile zannetmiyorum, dünyanın kaderi dehalarını ne kadar kullanabildikleri üzerinden belirlenecektir ve Türkiyede de Dünyada da dehaların ne de güzel kullanıldığını görmenin çok kolay olduğunu düşünüyorum :).
Zeka küpü gençler inanılmaz zor olduğu gibi inanılmaz da gereksiz bir sınava boş boş çalışıyorlar yani "Aylaklıkları" ellerinden alınıyor.
İncelemelerim her şekilde topluma ve düzene saldırma halini alıyor bunun nedeni de her şeyin bir noktada buna bağlanması.
Son olarak da sanırım şunu söyleyebilirim Aylaklara, üç kuruşluk beyinleri ile sizi dünya tarihine iz bırakacak biri olmaktan alıkoyup "Çalışkan" hale getirmeye çalışanlardan uzak durun, onların söylediklerinden hiç bir şekilde etkilenmeyin. Toplum baskısı denen şeye maruz kalıyorsunuz, evet ama bu ona yenik düşmek zorunda olduğunuz anlamına gelmiyor kesinlikle.
Ben liseyi açıktan okuyorum ve "Aylaklığın" doruklarında olduğum söylenebilir ve bu kararı alırken bir gram umursamadım toplum baskısını.
Toplum baskısını aşmanın en iyi yolu ise ondan uzak kalmak kesinlikle.
Okuyacaklarıma Ekle
189 syf.
Aylak olun aylak aylak :)
Çarpıcı bir kitap diyebilirim. Çünkü gerçekten etkileyici. Kitabın ilk bölümü Erasmus'u hatırlattı bana. Deliliğe övgü kitabında Erasmus da benzer şeyleri dile getirmişti sanki. Ana fark ise Erasmus 'cahilliği' öne sürerken Russell aylaklıktan dem vurmuştur. Russell fazla çalışmanın gerekli verimi beraberinde getirmedigini dile getiriyor eserinde. Günlük ihtiyaçlar için günde 4 saat çalışmanın dahi yeteri olacağı kanısında. Günümüz şartlarında bunun biraz zor olduğunu söyleyebiliriz. Tabi ki de biz söyleyebiliriz. Oysaki Russell bir sistem eleştirisi geliştirmekte aynı zamanda. Ona göre tüm bu çalışma saatleri, düşüncesi tepedekilerin bir kurgusundan ibaret. Çalışan insan düşünemez mantığıyla hareket edip teee eski Yunan medeniyetine dahi götürüyor bizi. Hani felsefe niye yunan medeniyetinde başlamıştır deriz ya o mesele. Çünkü refah düzeyi yüksek olduğu için insanlar düşünmeye vakit ayirabiliyorlardi. Russell da buna bir nevi göndermede bulunarak gunumuz sisteminin insanları düşünmekten alıkoyduğunu dile getirir. Ve amacsal düzeyde hem de. Günlük 4 saat çalışma yapıldıktan sonra insanların geri kalan vakitleri olumsuz şeylerle geçirmesine de karşı aynı zamanda.
Bilginin doğasına atıfta bulunan yazar madalyonun iki yüzünu de bize göstermeye çalışmıştır. Evet bilgi güzeldir. Ama nasıl bilgi. Modern bilgi alanına değinen yazar bu bilginin ayni zamanda çeşitli sorunları da beraberinde getirdiğini dile getirmekte. Tip alanında ilerliyoruz, güzel makineler ve otomobillerimiz var ve bilimsel bilgi gün geçtikçe daha da ilerliyor vaziyette. Modern bilgi dediğimiz bilimsel bilgi aynı zamanda gaz odalarını atom bombasının yapımını da bize göstermiştir. Hal böyle olunca yazar bilginin nasıl kullanılması gerektiğini de söylemiştir. Bu gelecek kuşaklar için bir uyarı mahiyetinde de değerlendirilebilir pekâlaâ. Bu yüzden kaliteli bir eğitim sistemi ve alt yapısına sahip olunması gerektiğini söyler. Ancak bu şekilde bilgi 'yararlı bilgi' olur der.
Medeniyet tarihi boyunca insanlar yaşamlarını idame ettirebilmek için çeşitli yapılar kurmuşlardir ve bu ihtiyaçtan ötürü de mimarlık gibi sanatlar ortaya çıkmıştır. Yazara göre mimarlık iki yönden ele alınabilir. Bunların ilki barınma diğeri siyasi güç ya da şatafat ya da buna benzer birsey. Siyasi güç gösterisi bakımından mimarlığın orta çağda din eksenli olduğunu dile getirirken askeri etkinin oldukça az olduğunu söyler. Çünkü askeri amaçlı yapılan yapılara baktığımızda gözümuze güzel görünecek yapıların nadir olduğunu görecegiz der yazar. Amaç savunma ve sağlamlık olunca sanatın böylesi yapılarda olması gereksinim olarak düşünülemez der. Oysaki din ve ticaret endeksli yapılan yapılar göz alıcı olup sanatla suslenmistir der. Ortacagdaki katedrallere baktığımızda yazara hak vermemek elde değil. Mimari yapının toplumsal ilişkileri de düzenlediğini ya da değiştirdiğini de dile getirir aynı zamanda. Özellikle kadınların yaşam biçiminin şekillenmesinde mimarinin oldukça önemli olduğunu söyler. Russell çalışmayan kadınlarin ev hanımı olduğunu ve 'müstakil' diye tabir edilen evlere tıkıldığını söyler. Bu şekilde kadın gelişimini tam olarak tamamlayamamakta hatta ve hatta bazen zarar vermektedir (kendisine ve çocuklarına). İs hayatına katılamayan kadın sürekli çocuklarla ilgilendiğinden her şeyi üstlenmiş duruma gelmektedir. Yeri geldiği zaman temizlikçi yeri geldiği zaman aşçı konumunda bulundugu için aslında yüklendiği hiç bir işte uzmanlasamamakta ve bu durum aynı zamanda kendisi ve çocuklarını yıpratmatadir. Mimari yapılar konusunda biraz ütopik bir yaklaşımı var. Ortak mutfak binalar arası anaokulu güney tarafı güneşe bakmalı vs vs gibi örneklere olması gerekn yapıları kendisince șematize etmiştir.
Metalarin aşırı degerlestirilmesi yeri geldikçe insan hayatının önüne geçmesi yazar tarafından eleştirilmistir. Coğrafi kesiflerle birlikte hızlanma eğilimi gösteren sanayi devriminin insani değerleri olumsuz etkilediğini düşünüyor Russell. Özelde altın üzerine değinen yazar bu yüzden ulusların aşırı rekabet arayışına girdiğini söylemekte ve güçlü olanın da zayıfı ezdigini söyler. İspanyol İngiliz Hollanda Portekiz vs vs ülkeleri yüzünde afrika ülkelerinin fakirlestigini dile getirir. İktisadi görüşlerini dile getirirken tarihi olaylara da yer vermiştir. Ülkelerin karşılıklı olarak pozisyonlarını değerlendirmiş yeri yer yer eleştiride bulunmuştur. Tarihsel konuları biraz özel olarak ele alsa da ekonomi pratiği konusunda genel fikirlerini görmekteyiz Russell'ın. Kapital sistem eleştirisinde bulunan Russell bu sistemin kamu yararına olduğunu düşünmez. Aksine bu sistem kamuya zarar vermekte ve yok etmektedir. Hele ki sistemin bir azınlığın elinde olmasına ve bu azınlığın dilediği gibi hareket etmesinin faciaya yol açacağını dile getirir.
Faşizmin baba soyu... Böylesi düşünürlerin faşizmi çok daha iyi anladığını düşünürüm hep. Faşizm denilince aklımiza hep kötülük gelir lakin analiz etmekten geri duruyoruz çoğu kez. Kıta Avrupa'sinda faşizmin yükselişini ele alan düşünür örneklerle açıklamaya gitmiştir. İngiltere'de Cromweel Almanyada Hitler İtalya mussoli vs vs. İdeolojilerin bu tür yonelimleri ortaya çıkardığını dile getirir. Ama öbür yandan da bazı düşünürlerin bazı düşüncelerinden dolayı da yargilanmamasi gerektiğini dile getirir. Nietzsche ve Nazızm bağdaştirmasini duymuşsunuzdur. Hitlerin ideolojisini Nietzsche gibi düşünürlerin ideolojilerine entegre ettiği dile getirilir. Hatta Nazızm ideolojisini direk Nietzsche ye bağlayanlar dahi var. Russell buna karşı çıkar ve Nietzsche söylemlerinin çarpıtıldıgını söyler. Russell düşünsel olarak faşizm ve komünizme karşıt bir kişidir. Zaten kendisi de bunu bizzat dile getirir. Lakin faşizm ve komünizm arasında bir taraf tutulacaksa elbette ki komünizm daha iyidir der. En azından komünizmin amacsal yönelimi teoride olsa bile daha insancıl olduğunu söyler. Oysaki faşizm baştan aşağı antidemokratik olup kabullenilmemesi gereken bir sistemdir ona göre. Avrupa ülkeleri ve Amerikanin faşizmi uygulama şansı daha fazladir diyor sanırım yanlış anlamadıysam. Daha uygun bir zemin gibi bisey sanki. Ama ne kadar uygun olsa bile bu asla gerçekleşmeyecek biseydir der.
Kitabı okumaya devam ederken ister istemez Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi aklıma geliyor. Ve insanlık olarak en azından insanlığın çoğunluğu olarak Maslow piramidinin hala en alt kısmındayiz. Güvenlik, güvenlik, güvenlik.. Gelecek kaygısı ve belirsizliği insan düşüncesinde her zaman olduğunu dile getirir. İster işverende ister işçide. Biri için olası iflas diğeri için işsizlik. Yarına yönelik güvensizligi hem işçi hem de işveren açısından değerlendirmiş Russell. Bundan dolayıdır ki uzun çalışma saatleri kendini baş gösterir. Uzun çalışma saatleri olunca üretim daha çok olur işveren mutlu olur, işçi de çok çalıştığı için daha çok ücret alır. Görünmez bir kabulleniş var işçi ve işveren arasında. Belki de çok çalışmaktan ilerleyemiyoruzdur. Çok çalışan insan sanat mi yapar bilim mi yapar. Hani felsefe niye Yunan kıyılarında ortaya çıkmıştır sorusu sorulur ya başat olarak. Mesele o herhalde. Cevap ekonomik refah.. E bizler de ekonomik refaha ulaşamadığımız için çalışmalarımızin bizi sadece doyurdugu için ilerleyemiyoruz..
Kadınların iş gücüne dahili konusuna da değinen Russell ;kadınların (bazı) işsiz zenginler olduğunu dile getirir. Ona göre bu tür kadınlar genel olarak ikinci planda olup kocalarının mallarına endeksli bir hayat sürdürürler.
Böylesi bir kitapta insanlık tarihindeki savaş olgusuna rastlamamak güç olacaktı sanırım. Günümuz sorunların başındaki savaş elbette ki çok eskilere dayanmakla birlikte günümüzde de etkisini sürdürmektedir ve sanırım sürdürecektir. Nitekim savaşın gerekli olduğunu savunan bazı düşünceler de yok değil. Russell savaşın başlangıç evresini iktisadi niteliğe bağlamıştır. Ona göre savaşların ana nedeni ekonomidir. Bu tespit kanaatimce çok doğrudur. Devamında ise savaşın başlangıç olarak kapitalizme bağlı olmadığını savunur ki bu çok daha ilginç bir durum.
Pek çoğumuz adı konmasa bile savaşı kapital düzene endeksler. İktisadi düşünceler söz konusu ya olsa olsa neden kapitalizm deriz bizler de. Bu büyük bir yanilgidir. İnsan iradesi güç ister ve Nietzsche güç istenci derken bunu kastediyor sanırım aynı zamanda. Russell savaşı hanedanlar aradı rekabet olarak görür kıta Avrupa'sinda. Romalıların yaptığı savaşları ise bizzat generallerin macera anlayışına bağlar. Hun ve Moğol gibi kavimlerin savaş durumlarını ise gocebelige ve otlak bulma arayışına bağlar ki bu direk iktisadi bir durumdur. Bu örneklerde de anlayacağımiz üzere pek de sistemli bir kapitalizmden bahsetmek söz konusu olamaz. Savaşın komple bitmesi ya da bitirilmesi için ise ulaslararasi bir sosyalizm düşüncesine bağlar. Bu biraz ütopik bir yaklaşım. Açıkça söylemek gerekirse insan iradesinin soz konusu olduğu bir yerde sosyalizm daima tehdit altında olmakla birlikte genel olarak ütopya halini devam ettirecektir diye dusunuyorum. Savaşların son bulması için milliyetçilik olgusunun kısıtlanmasi gerektiği savunur ve ayrıca temelli bir iktisadi kalkınma ulaslararasi rekabeti (milliyetçiliği) azaltacağından ötürü savaşı engelleyebilecegini düşünür.
Modernizmin insanları belirgin şekilde aynılaștırdığını dile getirir düşünür. Söyle bir düşününce gerçekten de günden güne farklılıklar azalıyor gibi. Kültür endüstrisi mi diyelim kültürel emperyalizm mi diyelim bilemedim. Araplar kot pantolon bilmezlerdi mesela ama şimdi biliyorlar,giyiyorlar. Herkesin elinde bir AYFON telefon ve istagrama giriyor feysbuka takılıyor ve yutubeden müzik dinliyor. Pek tabi yazar bu tür şeyleri ele almış değil kitabında ama benzer düşünceler ve örnekler çoğaltılabilir. Genel olarak iklim ve insan üzerindeki etkilerinden bahsediyor düşünür. Norveç ile Sicilyali arasında tarımsal üretimde belirgin bir farklılık olacağını dile getiriyor. Diğer yandan amerikanın güneyi ile kuzeyi arasındaki insanların farklı olduğuna hiç katılmaz. Hani derler ya kuzeydekiler daha sert guneydekiler daha ılımlı vs vs. Heh işte kabul etmiyor sevgili düşünürumuz. Ona göre amerikadaki insanlar aynı. Modernizm onları aynılastirmis der. Çünkü esas mesele nasil daha fazla kazanabilirim anlayışı olmuştur. Nasıl daha fazla kazanırım anlayışını odağına alan güneyli de kuzeyli de aynılasmis olur der. E wala hak vermemek elde değil. Ve günümüzde tüm ülkelerde de geçerli diyebiliriz bu durum sanırım bence galiba herhalde... :)
Öngörü bir düşünür için olmazsa olmazlardandir. Yetkin biri zamanı dışında gelecek zamanda olması muhtemel şeyleri de hesab eder. Pek tabi bunu yaparken de kivilcimlardan hareket ederek yapar aksi halde havadan almakla olmaz. Böcek ve mikroorganizma istilasına değinen yazar böylesi bir durumun insanların başına dert açacağına işaret eder. Lakin eldeki veriler (yaşadığı zamana ait) yeterli olmadığı için pek de üzerinde durmamış diyebiliriz. Jared Diamond un tüfek çelik mikrop kitabını okumuşsaniz mikrobun insanlık ve gelecek üzerindeki olası etkilerini daha iyi analiz edebilirsiniz kanaatimce. Evet böcekler ölsün bence de. Lanet pis böcükler :) bu arada gelecekteki besinlerimiz arasında olabilirler. O yüzden ölsünler. Böcek yiyeceğimize biz ölelim dünya onlara kalsın ne yapalım.. :)
Güzel bir kitaptı. Okurken zevk aldım. İyi okumalar.
Esenlikle...
Okuyacaklarıma Ekle
192 syf.
·
Beğendi
·
Puan vermedi
Benim notum:
Burada yaptığım bir tespitten bahsetmek istiyorum. Bilirsiniz hayalperestliğin ne kadar önemli olduğundan ve sürekli hayal kurmanın öneminden bahsedilir durulur. Hayalinizde bir kahraman, dünyanın en akıllı insanı olabilir, istediğiniz insanla istediğiniz şekilde istediğiniz yerde bulunabilirsiniz. Kısacası hayalinizde her şey mümkün. Burada önemli bir püf nokta var. Hayalin tanımı, olmasını istediğiniz şeyleri tasavvur etmeniz yani zihninizde canlandırmanız demektir. Şimdi bir düşünün hayalinizde istediğiniz her şeye sahip yada hakim biri olduğunuzda çok mutlusunuz ama bunu gerçek hayata uyarlayamadığınızda içine gireceğiniz psikolojik çöküntünün de farkındamısınız. Eğer hayallere kapılıp kendinize kafanızın içinde bir dünya kurarsanız gerçek hayatta da beklentileriniz aynı doğrultuda gelişir. Fakat bildiğiniz gibi hayalinizde olan her şeyi gerçek hayata uyarlamanız mümkün değil. Bu noktada gerçek olma ihtimali olan hayaller üzerinde durulması durumu büyük önem arz ediyor. Realite asla yadsınamaz bir şeydir. Sonuçta nefes aldığımız hayat içerisinde ki durumumuz bizim geleceğimize yön verir. Gerçek hayatta bizim tutumlarımızı ve olmasını istediğimiz şeyleri ne kadar arzuladığımıza bağlı olarak belli durumlara gireriz ve bu durumlar çerçevesinde hayatımıza yön veririz. Olmayacak şeyler üzerine her hangi bir tutum geliştirecek olursak bu da psikolojik yönden olumsuz etkilenmemizi sağlar dolayısıyla bizi mutsuz eder. Ondan sonra gelsin antidepresanlar gitsin ağrı kesiciler. Kısır bir döngü içerisinde hayatımızı gerçeklikten uzak yaşamamız demek, mevcut koşullar dahilinde mutsuz olma ihtimalimizin maksimum seviyede tezahür etmesi anlamına gelir. Hayatımızda ki gerçekleri asla görmezden gelemeyiz, asla gerçekler ile hayalleri karşı karşıya getirip birbiriyle çatıştıracak şekilde karşılaştıramayız çünkü bu hem gerçekliği hemde hayali yok etmemiz anlamına gelir ki bunun asla olmasını istemeyiz. Sadece mutlu olacağımız şeyleri olanaklarımız dahilinde hatta olanaklarımızı genişleterek, kendimizi geliştirerek yapabilme durumumuz bizi zihinsel olarak çok güçlü bir birey yapacaktır. Ve istediklerimize ulaşmamızın önünde ki psikolojik engelleri kaldırıp bizi mutlu edecektir.
Sadece deneyin ve neler olduğunu görün...
Yazara övgü:
Zamanının çok ilerisinde olan, özgün yazıları sayesinde geleceğe ışık tutan, ve ileri sürdüğü görüşler için eleştirilmesine rağmen geri adam atmayan, fikirlerinin en ateşli savunucu olan bilim insanı kimdir diye sorsalar sanırım ilk aklıma gelen sevgili Bertrand (Artur William) Russell olur.
Çünkü 98 yıl boyunca bu dünyada nefes almış olan bir insan olarak hem kendi psikolojisini hemde kitle psikolojini en iyi şekilde anlayarak yaşadığı çağa ışık tutacak şekilde yansıtan ve fikirlerinden asla geri adım atmayan pek az insandan biridir. Bu sayede günümüzde dahi pek çok insan tarafından tanınan ve onu tanıyan insanların hayatlarında önemli yer edinmiş bir idol olarak hafızalara kazınmıştır.
Kitaba övgü:
Kitap iki bölümden meydana geliyor. İlk bölümde mutsuz olma sebepleri yer alırken, ikinci bölümde mutlu olmak için sebepler aranıyor. Yazar gayet akıcı bir şekilde okuyucu ile konuşur gibi zihinlere girip herkesin merak ettiğim cevapları tabiri caizse beyinlerine mıhlıyor. Asla belirsizlik hakim değil. Tam bir karar mekanizması olarak zuhur ediyor beyinlere. Kesin ve net ifadelerle anlatıyor bütün bildiklerini.
Mutsuzluğun sebebinin hiçbir şey yapmadan kendi içimize kapanmaktan olduğu görüşünü savunuyor. Mutlu olmak için sadece sevdiğimiz şeylere yönelmemiz hususunda bizlere tavsiyeler veriyor. İlgi alanlarımızı genişleterek ve sürekli bunları geliştirerek hayatımızın her alanında mutluluğu yakalayabileceğimizi bizlere delilli bir şekilde ispat ediyor. Mutlaka okunması gereken ve saklanması gereken hatta belli aralıklarla tekrar okunması gereken harika bir kitap. Kesinlikle tavsiye ediyorum.
Okuyacaklarıma Ekle
208 syf.
·
3 günde
·
9/10 puan
Evlilik ve Ahlak
Matematikçi ve felsefeci Bertrand Russell, Russell paradoksundan bildiğim, hep okumak istediğim bir yazardı. Okuduğum ilk kitabı da bu oldu. Bugun konuşup tartıştığımız kadın, aile, evlilik gibi konularda yazılmış bir kitap. Bugun ben söylesem feminazi ilan edileceğim şeyleri Russell, mantık çerçevesinde çok güzel vermiş. Toplumun ahlâka bakışı da eleştirilmiş. Erkeğin yaptığı ve görmezden gelinen eylemleri kadınlar yaptığında namussuz ilan edildiği toplum 20. Yuzyıl Ingiltere'sinin toplum yapısına bakılarak eleştiriliyor. 21. yüzyılda hala bu sorunların aşilamadigini görüyoruz. Uzunca bir süre çözüleceğini de zannetmiyorum. Yazar tek taraflı bir eleştiri de yapmıyor. Genel olarak katolik, protestan, ortodoks ve feministler açısından çok güzel incelenmiş. Savunduğu temel şey ise evliliğin zinayı önlemek için degil çocuk için yapılması gerektiği. Bu nokta beni de düşündürdü. Bugünkü toplumumuzda evliliklerin hangisi icin yapıldığı yetiştirdiğimiz çocuklardan belli gibi. Sadece rahat yasamak için, eşim bana bakar diye evlenen hemcinslerimi ise en hafif tabirle evcil hayvana benzetiyor. Daha ağır tabirler de var, merak eden okuyabilir. Öjeni, ya da arî ırk fikirleri de var kitapta. Yazarın birçok düşüncesini hosuma gitmese de, tuhaf gelse de doğru bulduğumu itiraf etmeliyim. Yazdigi çoğu öngörüsu zamanla gerçekleşmiş. Gerçekleşmemiş olanların da zamanla gerçekleşeceğini düşünüyorum. Şimdiye kadar yapilan katliamlar eğer bilimsel olursa cok daha korkunç bir hal alır diyor Russell. Nazilerin tarih sahnesine çıkması, Heisenberg, Mengene gibi bilim insanlarıyla, savaş teknolojisiyle Russell'i haklı çıkardı. Bunlar dışında yazar kendini cok güzel okutuyor. Çeviri iyi yapılmış ama basım hataları çok. Bertrand Russell okumak güzeldi. Diğer yazılarını da okuyacağım.
Okuyacaklarıma Ekle
© 2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.58