Bütün Habersiz Dağlara!
Dağ olduğundan habersiz,
Fırtınalara karşı koruyacakken bizleri,
Kendi dumanıyla, sisiyle meşgul dağlara!
Gecenin en karanlığında sırtımızı dayayacakken yüceliğine,
Bizi görmeyen dağlara!
Ya da gördüğü halde dağlığına yakışmaz diye, töre diye mesafeli umarsızlığına!
Sizin yüzük var mı parmağınızda.
Yoksa siz de yakut bir
“küçük olan siz olduğunuz halde bir dağı affetmenin yüceliği” bu çok derin... sevgi affı doğuruyor, af sevgiyi çoğaltıyor... dağlar dağ olduklarını inşallah hep fark ederler...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
