Tüm kitapsever dostlarıma mutlu sabahlar ve kitaplarla güzelleşen vakitler diliyorum.
Bugün sizlere gönle huzur, nefse şifa, okudukça kendimizi değeelendireceğimiz, kendimize, özellikle nefsimize ve genel manada insanlığa farklı bir gözle bakmamızı sağlayacak, İslam ve İslam hukukunda akademik kariyer yapmış, binlerce öğrenci yetiştirmiş onun
"AŞKIN NURU"
İhlas ve aşk ile sana geldim, al tozumu
Kaldır ki kalbimdeki mührü,
Gönlüme Aşk süzülsün,
Süzülsün ki senin bendeki Nur'un gözüksün.
Yazdıran sen ol Allah'ım, bense boş bir kağıt,
Yazdır hak olanı, gönüllere şifa olsun.
Rabbime niyaz ile selam ve dua ile.
Besmele ile başlayıp "Allah en doğrusunu bilir"
Bismillarahmanirrahim;
Hazırlanın, Kudüs'e gidiyoruz. Uzun bir Kudüs yolculuğu, gönüllere, ruha şifa bir yolculuk...
Kitabın sayfasını açıp Aksa'yı görüyoruz ve o anda Aksa'dayız. Her bir sayfasında Aksa'nın, Kudüs'ün ayrı bir sokağında kayboluyoruz. Kaybolduğumuz sokaklarda ise mihmandarımız peygamberler, sahabeler, Hz.
Sevmek mübâlağa sanatıdır, abartın...
Cahit Zarifoğlu da öyle yapmış. Yürek Dede ve Ayşe Nine'nin birbirlerine olan tatlı tatlı muhabbetlerini mübâlağa sanatıyla gönüllere dokundurmak istemiş. Okurken ben de ufak dokunuşlar yapmak istedim bazı yerlere.
Muhabbetin güzelliği samimiyetindedir.
Mini bir diyalog bırakmak istiyorum şuraya...
"- Kadıncığım, epeydir benden hiçbir şey istemezsin, iste ki yapayım, sen emret bir kere de ben yapayım.
+ Aman efendim, dedi Ayşe nine, o nasıl söz, asıl ben senin ayağının türabı olayım, emret kendimi yoluna kurban vereyim
- Aman gözümün nuru, sultanım! Bu nasıl kelâm? Beni macup eder, helâk edersin. Ben senin bir emrini işitmek isterim."
Zarifoğlu böyle tatlı bir muhabbet, ilgi ve alaka ikliminde namaz, dua, kurban, israf, misafir adabı, teslimiyet gibi değerleri hikayelerine yerleştirmiş. Bir bahçeye rengarenk çiçekler ekmiş sanki.
Süleyman peygamber ve kirpiyle merhameti kucaklarken yirmilikler hikayesinde yirmiliklerden nasiplenmenin mahrumiyeti sahip çıkılmayan değerlerin neticesinde kendini gösteriyor.
Üç hikaye de ayrı ayrı dünyalara açılan kapılardı.
Uyumak için masal okumaya ihtiyacım yoktu. Ama uyumadan önce kendi dünyamdan çıkıp bir masalda soluklanıp, dinlenmeye ihtiyacım vardı.
" Meleklerin kanatları altında, ötelere uzanan rüyaların tatlı salıncağında, ocaktaki alevi besleyip yaşatan taze hava gibi bir uyku"ya gerçekten ne çok ihtiyacım vardı...
Zaman yolculuğuna çıkmak için güzel bir roman. Aslında roman değilde sanki kendini anlatıp giden bir alimin kitabı gibi. Bu sefer Ahi Evran 'ın hayatını öğrendik. Verdiği mücadele ve inandığı davası uğruna verdiği can. Aslında bize de öğüt veriyor kitap. İnandığınız davayı nereye götürebilirseniz götürün. Yayın davanızı insanlara. Şehirlerden önce gönüller fethedin. Zira gönüller fetholunduktan sonra şehirler size vatan olur. İnsanlar da sizin gibi dertlensinler. Sizin gibi mücadele etsinler. Ve bilsinler ki siz ölseniz bile sizin davanız ve hayaliniz ölmeyecek. Dünyaya da bunun için gelmiştik zaten. Allahın davasını gönüllere işlemek için. Bu uğurda ölüp hayalimizi ölümsüz yapmak için gelmiştik. Kitabın sonunda çok şaşıracaksınız ben bikaç kez okudum ama hala inanamıyorum. Güzel bir kitaptı benim için. Okumanızı tavsiye ederim. Zira davası olanın davası olanların hayatını bilmesi gerektiğini düşünenlerdenim. İstifadeli okumalar. Selam ve dua...
Sayfa sayısı oldukça az tiyatro türü eser. Az söz ile çok şey söylemeyi çok düşünmeyi yine çok ustaca yapılmış bir eser daha. Okuyucuya Abdulhamid Han'ı anlatmayı eserler savaşlar zaferlerle hükmettiği yerlerle anlatsa bu kadar etkili olur muydu bilmiyorum hiç övmeden övmüş yazar Abdulhamid Han'ı derin cümleler kurmadan derinlere götürmek diyebilirim. En sevdiğim kısım "Abdülhamid Han'ın bir yahudi ile diyaloğu, Filistinden bir çiftlik büyüklüğünde küçücük bir toprak isteyen Yahudiye tokat gibi cevabıyla manevi değerleri korumak için verdiği o asil, mücadeleci, vakarlı duruşu çok hoşuma gitti "Sana kurabiye büyüklüğü kadar bile toprak vermem filistinden" Beni hüzünlendiren sahne ise beylerbeyi sarayındayken görevli askerin gelip Selanike sürgün edildiği haberi geldiğinde geçen diyolog yine çok güzel bir cevap ile gönüllere bir kez daha müslüman duruşu vatan sevgisini en güzel şekilde yerleştirecek tarzdaydı. Tek gayesi Allah olan onun rızası dışına çıkmamak için mücadele eden, en sonunda kendininde tanımı ile merhameti sebebiyle hüsrana uğradığını anlatıp gelecekteki nesile ise yinede merhameti merhamet etmeyi bırakmamayı vurguladığı sahnede çok güzeldi. Son sahneleri dua sahneleriydi ve çok ihlas dolu sözler içeriyordu kibirden riyadan uzak sadece aciz kul olarak huzurda seccade üstünde Allah'a yakarış, tek kendine değil devletinin tekrar ayağı kalkacağı gün için dua etti Allah'ın ismi esma-ül hüsnaları ile kendisi göremese de devletinin tekrar muvaffakiyet elde etmesi için dualar etme sahnesi ayırca güzeldi.
