“Çevrecilik” neyimize yetmiyor?
“Yarın, gazeteler bunu ‘çevrecilere karşı çıktı’ diye yazacak. Ama ben çevrecinin daniskasıyım. Asıl çevreci benim. Belediye başkanlığımdan beri çevrecilik konusunda neler yaptığımızı özellikle İstanbul’da yaşayanlar çok iyi bilir.”
Recep Tayyip Erdoğan
Cuma Namazı sonrası otobüs üzerinden cemaate konuşma.
23 Ağustos 2008, Rize-Güneysu
Pek çok
Devrim günlerinin fikir ikliminden röportajlar
İnsan çoğu zaman şimdiki zamanını geçmişiyle kıyaslayarak değerlendirme eğiliminde. Yaşadığı anda huzurlu, hayatından ve çevresinden memnun değilse, daha mutlu olduğunu sandığı geçmişine yönelir. Onu nasıl kaybettiğini anlamaya çalışırken zihninde tüm hatıralarını olabildiğince yeniden canlandırır; “kırılma” anını tespite çabalar. Sözde analizinin
Okuma grubumuzdaki yorumlarımı derledim, burada da dursun :)
Hafif düzeyde #tatkaçıran (#spoiler)
Bazı romanlar giriş cümleleriyle ünlüdür.
Ki bazıları da öyle bir cümle ile son bulur ki, koskoca bir romanın o cümleyi kurabilmek için yazıldığını anlarsınız.
“Ama doğrusu şu ki yahu bir de ben varım, bir de bana bakın, asıl ben varım. Bir de ben varım.”
Roman çok seçkin bir konuyu çok sakin bir sadelikle
Kaybolanlar neden kaybolur.... Kaybolanlar neden suskun...
Hasan Ali Toptaş'ın romanlarını okumaya 'Beni kör kuyularda' (2019) ile başladım. Daha sonra Bin Hüzünlü Haz'ı (1998) okudum. Sıra, geri geri giderken, Gölgesizlere (1995) geldi.
'Beni kör kuyularda' ile 'Gölgesizler' ortak bir izin peşinde gibi. İkisi de kayboluşlar, belirsizlikler, çevrenin buna
Kemal Tahir okumak çok, çok büyük bir keyif. Sadece bu toprakların insanının hakkını verebileceği bu usta kalemi okumak, verdiği muazzam edebi zevkin yanısıra, bu topraklarda her daim var olan ve hiç yok olmayacakmış gibi görünen bir dolu iç çatışmanın sebebini anlamak için de büyük bir fırsat. Kimsenin istediği kalıba sokamadığı için bütünüyle
Kitabı bitirdiğimde ve Livaneli'ye sorulan sorulara herkesi insan ayırmaksızın cevap verişi beni etkiledi ve bir kere daha Livaneli kalemine hayran kaldım.
Kitabın konusuna gelecek olursak;
Livaneli, “Balıkçı ve Oğlu” romanı ile kendi halinde yaşayan Mustafa ve ailesinin yanı sıra küçük bir köy halkının yaşadıkları olaylarla memleket meselelerinin nasıl içine dâhil olduklarını anlatıyor. O güne kadar başkalarının başına gelen felaketleri televizyon ekranlarından seyrederken, kendi yaşamlarına uzak gibi görünen dramlara yakinen şahit olacaklardır. Tarihin derinliklerinde göçe zorlanan insanların acıları, bu defa denizin üzerinde verilen yaşama mücadelesiyle yüzünü gösterir. “Yeni Dünya “ sistemiyle insanlara daha çok kazanma hırsı aşılanarak, duyarsızlaştırmak kapitalist sistemin başarımlarındandır. Bu öyle bir sistemdir ki kuşatmaya başladığı yerlerde, havayı suyu, denizi, toprağın altını ve üstünü hedef alan yakıcı yıkıcı etkisi tıpkı bir ahtapot gibi bütün kollarıyla sarmış ve nefessiz bırakmıştır. Livaneli yaşananları aşırı dramatize etmeden, tıpkı bir ayna gibi olanı yansıtarak memleketin kanayan yaralarına dokunmuştur Göçmenlerin yaşadıklarının ve çevre felaketlerinin bir sistemin ve teorinin etrafında birleşmedikçe yaşanmaya devam edeceğinin vurgusu yapılır.
