Evrenin göz bebeği insan, canlıların baş tacı! Ama benim için nedir insan, bu özü toz yaratık? İnsanın tadı yok benim için.
Kudüs
Ve Kudüs Şehri. Artik yer şehri, toprak şehri.
Bakir yaprakların, çelik govdelerin, acimasiz yüreklerin.
Demir köklerin, tunçtan ve uranyumdan dalların.
Kurşudan çiçeklerin şehri.
Gülle kusuyor ana rahmi
Bomba parçalıyor beynini bebegin.
Tanklar saldırıyor evlere bir anda-ev yok tank var
Uçak var gök yok utanç var
Ve kime karşı bütün
Sayfa 10
Her şey şiirdir, uğultusu rüzgarın
Bir ırmağa usulcacık yağan kar
Her gece okunan bir dua çocuklukta
Gökyüzünde bölük bölük turnalar
Her şey şiirdir, sevinç ve kader
Dünyada olmak duygusu...
Kıyıda, ıssız kayalarda
Kendi başına ışıldayan su
Her şey şiirdir, şimdi, şu anda
Ak kağıt üstünde dolanan elim
Karşıki avluda salınan söğüt
Yandaki odada uyuyan bebeğim
Her şey şiirdir, çağrısı aşkın
Bahar toprağından yükselen tütsü
Umut ve acı, başlayan ve biten,
Yağmurun ve akıp giden hayatın türküsü
Her şey şiirdir ve bir gün belki
İlk aşkım, ilk göz ağrım şiir
Koynunda ona yazdığım mektuplar
Bir yerlerden çıkıp gelecektir...
Hürrem’in en küçük oğlu, göz bebeği, padişah olması için her şeyi yaptığı çocuk… Zavallı şehzadenin tahta çıkması için yapılan her şey geri tepmiş ve bu gayretler büyük bir trajediyle noktalanmıştı. Hayat böyleydi işte. Önceden planlanan biçimde ilerlemiyordu
Şeyh Galip
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen”
“Ey insanevladı! Kendine saygıyla/hürmetle yaklaş; çünkü sen kâinatta yaratılmışların özü/göz bebeği olan insansın.”
Sayfa 100 - Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, 1997, TÜRKİYEKitabı okudu
“Ölüm başlangıçsa ve ölüm aynı zamanda bir sonsa, gerçek başlangıç nedir?”
“Ölüm eceldir, bebeğim. Vedadır. Bir göz kırpıştır. Bir an varken sonra yok olmaktır.”
Sayfa 159Kitabı okudu
