1916... sonlarına doğru. Ama çok güzel, melek gibi yüzü, kocaman gözleri... sabah gibi ak pak. Ama son zamanlarda, neden bilmiyorum... karşımda görüyorum onu, aynı seni nasıl görüyorsam şimdi. Hemen her gece yatağa yatınca geliyor, orada öyle oturuyor. Elden ne gelir, soruyorsun kendine, "Bu ne iş? Ne oldu?" Belki ona bir şey söyleyebilirdim... belki de söylemişimdir... her şey... (Eşyalara bakar) Öleceğim diye değil, ölmekten korkulmaz. Ama...